استیبل کوین ها دسته ای از ارزهای دیجیتال هستند که تلاش می کنند با پشتوانه دارایی های خاص یا با استفاده از الگوریتم هایی برای تنظیم عرضه خود بر اساس تقاضا، قیمت را ثابت نگه دارند.

اولین استیبل کوین در سال 2014 منتشر شد و توجهات را به خود جلب کرد، زیرا استیبل کوین ها سرعت و امنیت یک بلاک چین (blockchain) را ارائه می دهند و در عین حال از نوسانی که بیشتر ارزهای دیجیتال تحمل می کنند در امان هستند.

استیبل کوین ها عمدتاً برای خرید ارزهای دیجیتال در پلتفرم های معاملاتی که جفت معاملات ارز فیات ارائه نمی کردند، استفاده می شد. ارز فیات به ارزهای مورد حمایت دولت اطلاق می شود که کالاهایی مانند طلا یا نقره از آن پشتیبانی نمی کنند. با افزایش پذیرش آنها، استیبل کوین‌ها اکنون در چندین سرویس مالی مبتنی بر بلاک چین مانند پلتفرم‌های وام‌دهی استفاده می‌شوند و حتی می‌توانند برای پرداخت کالاها و خدمات استفاده شوند.

در این رابطه بخوانید‌ : آلت لیر چیست؟معرفی پلتفرم AltLayer و توکن ALT

استیبل‌کوین‌ها نسخه‌های مبتنی بر بلاک‌چین ارزهای فیات هستند، به این معنی که قابل برنامه‌ریزی هستند و می‌توانند با برنامه‌های کاربردی مبتنی بر بلاک چین و قراردادهای هوشمند (که قراردادهای خوداجرا با کد نوشته شده‌اند) تعامل داشته باشند.

درک استیبیل کوین ها

ارزهای دیجیتال محبوب مانند بیت کوین (BTC) و اتر (ETH) نوسانات زیادی دارند. نوسانات به میزان عدم قطعیت مربوط به تغییرات در ارزش دارایی اشاره دارد. نوسانات بیشتر به این معنی است که قیمت دارایی می تواند در طول زمان به شدت در هر جهت تغییر کند، در حالی که نوسانات کمتر به این معنی است که قیمت آن نسبتاً ثابت است.

نوسانات را می توان با بازده روزانه قابل اندازه گیری با نگاه کردن به درصد دارایی در نقاط (پیپ) اندازه گیری کرد. حتی ارزهای دیجیتال پیشرو اغلب در دوره‌های آشفتگی بازار بیش از 10 درصد حرکت می‌کنند که بر استفاده از آنها به‌عنوان واسطه مبادله تأثیر می‌گذارد. یک دارایی به عنوان وسیله مبادله به این معنی است که می تواند خرید و فروش کالا و خدمات را تسهیل کند.

برای استفاده به عنوان ارز، انتظار می رود یک دارایی به عنوان وسیله مبادله، واحد حساب و ذخیره ارزش عمل کند، به این معنی که دارایی باید ارزش خود را حفظ کند، برای ارزش گذاری کالاها و خدمات و تسهیل تجارت استفاده شود. آشکارترین مزیت فناوری استیبل کوین این است که می توان از آن به عنوان یک وسیله مبادله استفاده کرد و شکاف بین فیات و ارزهای دیجیتال را پر کرد. استیبل کوین ها می توانند با کاهش نوسان قیمت به ابزاری کاملاً متفاوت از مالکیت ارزهای دیجیتال قدیمی دست یابند.

استیبل کوین ها ذاتا دارایی های پایداری هستند از این رو، ابزار ذخیره ارزش خوبی هستند و پذیرش آن ها در تراکنش های منظم بیشتر است. استیبل کوین ها همچنین موجب پویایی دارایی های دیجیتال را در اکوسیستم افزایش می دهند.

دارندگان استیبل کوین و فیات می دانند که قدرت خرید دارایی های آنها در دوره های زمانی کوتاه تغییر نمی کند و می توان از آنها برای خرید کالا و خدمات استفاده کرد. همانطور که در بالا توضیح داده شد، بدلیل مبتنی بر بلاکچین بودن، استیبل کوین ها متمایز هستند.

ارزش بیشتر استیبل کوین ها به ارزش یک ارز ثابت خاص مانند دلار ایالات متحده یا یک کالای خاص مانند طلا مرتبط است. ثابت بودن به این معنی است که قیمت آنها ثابت است، بنابراین یک استیبل کوین که دلار آمریکا را دنبال می کند باید یک دلار ارزش داشته باشد.

این وابستگی را می توان از طریق مکانیزم های مختلفی حفظ کرد. رایج ترین روشی که توسط استیبل کوین ها استفاده می شود، پشتوانه دارایی نام دارد. پشتوانه دارایی به مجموع توکن های استیبل کوین در گردش با توجه به تعداد دارایی های پشتوانه آن اشاره دارد. یک استیبل کوین پشتوانه 1:1 می شود اگر برای هر استیبل کوین در گردش، دارایی هایی به ارزش معادل آن وجود داشته باشد.

در مورد استیبل کوین هایی که با دلار آمریکا پشتیبانی می شوند، تا زمانی که استیبل کوین قابل بازخرید برای دلار باشد، ارزش خود را حفظ می کند. با این حال، اگر ارزش آن به شدت در هر جهت حرکت کند، معامله‌گرانی که به دنبال سود بردن از تفاوت قیمت‌ها بین بازارها هستند، وارد عمل می‌شوند تا شکاف را کاهش دهند.

همچنین بخوانید : معاملات الگوریتمی (Algo Trading) چیست؟ و چگونه عمل میکند؟

موارد استفاده استیبل کوین ها

مزیت مبتنی بودن بر بلاک چین بودن به دارندگان استیبل کوین امکان می دهد از فرصت های متعدد استفاده کنند. اولین استیبل کوین ها به عنوان جایگزین ارزهای فیات در صرافی ها منتشر شدند و برای سرمایه گذاران پناهگاهی امن ایجاد کردند تا از نوسانات سایر دارایی های ارزدیجیتال در امان باشند.

اکنون می‌توان از استیبل‌کوین‌ها برای وام‌دهی با نرخ‌هایی بهتر از نرخ‌هایی که توسط حساب‌های پس‌انداز سنتی ارائه می‌شود استفاده کرد یا وام‌های پشتوانه ارزهای دیجیتال در فضای مالی غیرمتمرکز (DeFi) دریافت کرد. ممکن است استیبل کوین‌ها بازدهی بالاتری نسبت به محصولات پس‌انداز سنتی داشته باشند، اما توجه به این نکته ضروری است که دولت خدمات استیبل کوین ها را بیمه نمیکند.

استیبل کوین‌ها در شبکه‌های بلاک چین مختلفی صادر شده‌اند که از قراردادهای هوشمند پشتیبانی می‌کنند و به طور گسترده در فضای DeFi و در صرافی‌ها استفاده می‌شوند. شبکه‌های بلاک چین که از قراردادهای هوشمند پشتیبانی می‌کنند، به برنامه‌هایی مانند صرافی‌های غیرمتمرکز (DEX) اجازه می‌دهند تا بر بستر آنها ساخته شوند. صرافی های غیرمتمرکز بازارهایی هستند که در آن معاملات مستقیماً بین معامله گران انجام می شود.

از استیبل کوین ها همچنین می توان برای پرداخت حقوق معادل ارزهای دیجیتال استفاده کرد، زیرا با استفاده از آنها انتقال پول بین المللی ارزان تر است. فقط کارمزد تراکنش برای انتقال وجوه در بلاک چین باید پرداخت شود. علاوه بر این، تراکنش های برون مرزی با سرعت بیشتری روی بلاک چین تسویه می شوند و بسته به عوامل متعددی بین چند ثانیه تا یک ساعت زمان می برند. این عوامل شامل نوع شبکه مورد استفاده، ازدحام احتمالی شبکه، مبلغ پرداختی به عنوان کارمزد و پیچیدگی تراکنش است. با این حال، سیستم مالی سنتی ممکن است چند روز طول بکشد تا معاملات برون مرزی را تسویه کند.

ارزهای دیجیتال سنتی قیمت ثابتی ندارند و ممکن است به شدت نوسان داشته باشند، اما نوسانات کم استیبل کوین ها به سرمایه گذاران کمک می کند تا سرمایه خود را در بلاک چین حفظ کنند و در عین حال ریسک را کاهش دهند.

استیبل  کوین ها چگونه ثابت هستند؟

ارزهای فیات صادر شده توسط دولت از طریق اقدامات مقامات کنترل کننده مانند بانک های مرکزی که تضمین می کنند قیمت ارزهای آنها نسبتاً ثابت است، ثابت می مانند. استیبل کوین ها می توانند توسط کالاهای فیزیکی مانند طلا، الگوریتم ها یا ارزهای فیات صادر شده توسط دولت پشتیبانی شوند.

استیبل کوین ها از ثبات ارائه شده توسط بانک های مرکزی و دولت برای ایجاد ذخایری به صورت ارزهای فیات تحت حمایت دولت، مانند دلار آمریکا استفاده می کنند. برای کسب درآمد از ذخایر استیبل کوین، برخی از وجوه پشتوانه استیبل کوین ها به اوراق بهادار با درآمد ثابت مانند بدهی های شرکتی کوتاه مدت و تعهدات بدهی با پشتوانه دولت تخصیص داده می شود که تضمین می کند وجوه قابل بازخرید و پشتیبانی کافی است.

استیبل کوین ها از طریق چند مکانیزم اساسی، از جمله پشتوانه فیات، پشتوانه ارز دیجیتال، پشتوانه کالا و پشتوانه الگوریتم، پایدار می مانند که در بخش های بعدی توضیح داده خواهند شد.

استیبل کوین هایی با پشتوانه فیات

استیبل کوین هایی که توسط ارزهای فیات پشتیبانی می شوند، ذخایر خود را به صورت ارزهای فیات مانند دلار آمریکا حفظ می کنند. استیبل کوین‌های دارای پشتوانه فیات به ازای هر توکن در گردش، اغلب یک دلار ذخیره دارند (چه به صورت نقد یا معادل آن).

ذخایر استیبل کوین توسط نهادهای مرکزی نگهداری می شود که به طور منظم وجوه خود را حسابرسی می کنند و با قانونگذاران کار می کنند تا از ذخایر استیبل کوین اطمینان حاصل کنند. این امر به این معنی است که کاربران برای خرید مستقیم استیبل کوین‌ها از صادرکنندگان، باید براساس معیارهای «احراز هویت مشتری» (KYC) و «ضد پول‌شویی» (AML) مورد بررسی قرار بگیرند. این فرآیندها شامل جمع آوری اطلاعات شخصی کاربران، از جمله یک کپی از مدرک شناسایی صادر شده توسط دولت است.

استیبل کوین ها هنگامی که در گردش باشند، هر کسی می تواند آنها را ارسال و دریافت کند، اگرچه نهاد مرکزی صادر کننده آنها ممکن است قدرت مسدود کردن وجوه روی آدرس ها را داشته باشد. به‌عنوان مثال، استیبل کوین‌ها در گذشته مسدود شده‌اند و صادرکنندگان به مجریان قانون در تحقیقات خود کمک کرده اند وجوه دزدیده شده را بازیابی کنند.

استیبل کوین های با پشتوانه ارزدیجیتال

استیبل کوین های دارای پشتوانه ارزهای دیجیتال، آنهایی هستند که توسط سایر ارزهای دیجیتال پشتیبانی می شوند. استیبل‌کوین‌های دارای پشتوانه ارزهای دیجیتال می‌توانند برای ردیابی قیمت ارزهای دیجیتال پشتیبان آن‌ها یا ردیابی قیمت یک ارز فیات منتشر شوند.

یک استیبل کوین با پشتوانه ارزدیجتال می تواند برای راه اندازی یک دارایی در بلاک چین متفاوت، صادر شود. به عنوان مثال، رپد بیت کوین (WBTC) یک استیبل کوین است که توسط بیت کوین پشتیبانی می شود و در بلاک چین اتریوم منتشر شده است.

از طرف دیگر، استیبل کوین‌های دارای پشتوانه ارزهای دیجیتال می‌توانند ارزش یک ارز فیات را از طریق مکانیسم‌های متعادل کننده در بلاک چین، که از پشتوانه استیبل کوین‌ها برای اطمینان از ثبات قیمت استفاده می‌کنند، ردیابی کنند. در این موارد، استیبل کوین‌ها بیش از حد وثیقه گذاری می‌شوند تا اطمینان حاصل شود که می‌توانند حتی در دوره‌های پر نوسان بازار، پیوند خود را حفظ کنند. وثیقه بیش از حد به این معنی است که دارایی های پشتوانه یک استیبل کوین، بیشتر از ارزش استیبل کوین های در گردش است. به عنوان مثال، ممکن است 1،000 دلار اتر در ذخیره نگه داشته شود تا ارزش 500 دلاری یک استیبل کوین با پشتوانه ارز دیجیتال را وثیقه کند. بررسی های مکرر و ابزارهای نظارتی به ثبات قیمت این استیبل کوین می افزاید.

استیبل کوین‌های دارای پشتوانه ارزهای دیجیتال، نسخه غیرمتمرکزتری از استیبل‌کوین‌های دارای پشتوانه فیات هستند، زیرا می‌توانند از طریق استفاده از قراردادهای هوشمند خودکار بدون کنترل هیچ نهاد مرکزی، ایجاد شوند.

استیبل کوین های با پشتوانه کالا

استیبل کوین های دارای پشتوانه کالا اساساً نماینده کالاهای مبتنی بر بلاک چین هستند و توسط ذخایری که توسط یک نهاد مرکزی نگهداری می شود پشتیبانی می شوند.

دارایی های فیزیکی مانند فلزات گرانبها، نفت و املاک برای حمایت از استیبل کوین های دارای پشتوانه کالا استفاده می شود. طلا رایج ترین کالایی است که وثیقه می شود. با این حال، درک این نکته ضروری است که این کالاها قیمت ناپایداری دارند و از این رو، احتمال دارد ارزش خود را از دست بدهند.

استیبل کوین‌هایی که توسط کالاها پشتیبانی می‌شوند، سرمایه‌گذاری در دارایی‌هایی را که ممکن است در سطح محلی دور از دسترس باشند، آسان‌تر می‌کنند. به عنوان مثال، خرید یک شمش طلا و یافتن مکان ذخیره سازی امن، در بسیاری از مناطق دشوار و پرهزینه است. در نتیجه، داشتن دارایی های مشهود مانند طلا و نقره همیشه گزینه مناسبی نیست. با این حال، استیبل کوین‌های دارای پشتوانه کالا برای کسانی که می‌خواهند توکن‌ها را با پول نقد مبادله کنند یا دارایی های توکنیزه شده زیربنایی را به دست آورند، مفید هستند.

استیبل کوین های چندکاره یا الگوریتمی

استیبل‌کوین‌های الگوریتمی یا ترکیبی، استیبل‌کوین‌هایی هستند که برای ثابت نگه‌داشتن قیمت‌های خود به الگوریتم‌های پیچیده متکی هستند و تعادل سرمایه نگه‌داری شده در بلاک چین را از طریق قراردادهای هوشمند حفظ می‌کنند.

استیبل کوین های الگوریتمی به عنوان بانک های مرکزی واقعی عمل می کنند و از پیوند ارز خود در بازار دفاع می کنند. هنگامی که قیمت استیبل کوین به بالای پیوند خود برسد، دارایی‌ها را می‌خرند و زمانی که قیمت به زیر پیوند می‌رسد، آن‌ها را می‌فروشند.

برخی از استیبل‌کوین‌های الگوریتمی به دلیل از دست دادن پیوندشان طی اتفاقات غیرمنتظره یا رویدادهای قوی سیاه، شناخته شده هستند، زیرا نوسانات بازار به دلیل عدم وثیقه گذاری بیش از حد افزایش می یابد. سیستم استیبل کوین الگوریتمی، زمانی که قیمت بازار از قیمت ارز فیات کمتر باشد، تعداد توکن‌های در گردش را کاهش می‌دهد. از طرف دیگر، اگر قیمت توکن بیشتر از ارز فیات باشد، توکن‌های جدیدی برای کاهش ارزش استیبل کوین صادر می‌شوند.

استیبل کوین های بدون وثیقه ای

استیبل کوین‌های بدون وثیقه‌ای مشابه استیبل کوین‌های دارای پشتوانه الگوریتمی هستند، اما در قراردادهای هوشمند هیچ ذخیره‌ای ندارند. درعوض، استیبل کوین‌های سبک سینیوراژ بر فرآیندهای پیچیده‌ای تکیه می‌کنند که به منظور تنظیم عرضه در گردش کوین هایشان در پاسخ به عرضه و تقاضا است.

استیبل کوین‌های غیر وثیقه‌ای، عرضه را در زنجیره از بین می‌برند و افزایش می‌دهند تا پیوند خود را حفظ کنند. هیچ وثیقه ای برای ضرب این استیبل کوین ها استفاده نمی شود زیرا آنها خود وثیقه هستند. برای مثال، بیایید ارزش استیبل کوین A را 1.00 دلار فرض کنیم. کاهش قیمت به 0.70 دلار نشان می دهد که عرضه بیش از تقاضا برای یک استیبل کوین وجود دارد. این الگوریتم استیبل کوین A را با حق امضا می خرد، عرضه را کاهش می دهد و قیمت را به 1.00 دلار باز می گرداند.

اگر قیمت زیر 1.00 دلار باقی بماند و سود کافی برای خرید بیشتر از عرضه سکه وجود نداشته باشد، سهام حق بیمه صادر می شود. این بدان معناست که کاربران به طور موثر در گسترش عرضه استیبل کوین های غیر وثیقه سرمایه گذاری می کنند. از طرف دیگر، اگر قیمت یک استیبل کوین به بالای 1.00 دلار افزایش یابد، الگوریتم توکن های بیشتری تولید می کند و عرضه را تا زمانی که قیمت به زیر 1.00 دلار کاهش می یابد افزایش می دهد. سود به عنوان “حقوق” شناخته می شود.

مزایا

استیبل کوین ها نسبت به ارزهای فیات و سایر ارزهای دیجیتال دارای مزایای متعددی هستند. در مرحله اول، آنها ثبات ارزهای فیات را به بلاک چین می آورند، به این معنی که آنها نسخه های امن تر و شفاف تر ارزهای فیات هستند که می توانند با برنامه های کاربردی ساخته شده بر روی بلاک چین تعامل داشته باشند.

استیبل کوین ها می توانند به عنوان ارز مورد استفاده قرار گیرند و برای انجام تراکنش ها نسبت به ارزهای فیات سنتی ارزان تر هستند و برای شبکه ای از برنامه های کاربردی که بازدهی بالاتری نسبت به حساب های پس انداز معمولی ارائه می دهند، در دسترس هستند. در برنامه‌های مبتنی بر بلاک چین، دارندگان استیبل کوین می‌توانند وام‌هایی با پشتوانه سکه‌های خود دریافت کنند یا برای محافظت از دارایی‌های رمزنگاری خود در سایر برنامه‌ها، بیمه بگیرند.

استیبل کوین‌ها پرداخت‌های برون مرزی را سریع‌تر و ارزان‌تر می‌کنند و می‌توانند به راحتی با ارزهای فیات در صرافی‌ها معامله شوند، زیرا در پلتفرم‌های معاملاتی پذیرفته شده‌اند و نقدشوندگی بالایی دارند.

استیبل کوین‌های دارای پشتوانه کالا، حمل و نقل فلزات گرانبها و سایر کالاها را آسان‌تر و قابل تقسیم‌تر می‌کنند و در عین حال ارزش ذخایر خود را حفظ می‌کنند. به عنوان مثال، طلا می تواند به عنوان وسیله ای برای مبادله از طریق این استیبل کوین ها استفاده شود و حتی می تواند برای کسب سود به آن قرض داده شود.

معایب

نقطه ضعف اصلی استیبل کوین ها ریسک طرف مقابل است. ریسک طرف مقابل، احتمال عدم تعهد طرف دیگر درگیر در یک توافق را توصیف می کند. در این حالت، یک صادرکننده استیبل کوین ممکن است ذخایری را که ادعا می کند دارند نداشته باشد یا ممکن است از بازخرید توکن ها برای ذخایر خود امتناع کند.

استیبل کوین‌هایی که به نهادهای مرکزی و حسابرسان متکی هستند، در معرض خطای انسانی قرار دارند، زیرا ممکن است ممیزی‌ها نتوانند نادرستی‌ها یا مشکلات احتمالی را شناسایی کنند. علاوه بر این، استیبل کوین‌های دارای پشتوانه ارز فیات اغلب در اوراق تجاری نگهداری می‌شوند، که نوعی بدهی کوتاه‌مدت بدون تضمین است. استفاده از اوراق تجاری به ریسک طرف مقابل می افزاید، زیرا شرکتی که این بدهی را صادر می کند می تواند تعهدات خود را نکول کند.

دوره‌های آشفتگی بازار یا شکست در تولید حسابرسی نیز ممکن است منجر به افزایش ریسک شود. حق بیمه ریسک نشان دهنده غرامت اضافی است که سرمایه گذاران برای ریسک اضافی سرمایه گذاری در یک دارایی (به عنوان مثال، استیبل کوین) دریافت می کنند. حق بیمه‌های ریسک، ارزش استیبل کوین‌ها را در مقایسه با ثابت‌شان کاهش می‌دهد، به این معنی که خرید ارزهای دیجیتال با استیبل‌کوین کمی گران‌تر از ارزهای فیات می‌شود.

استیبل کوین‌های الگوریتمی اغلب می‌توانند به طرح‌های پونزی منتهی شوند که در آن توکن‌های جدید فقط از طریق کاربران جدیدی که وثیقه را سپرده‌گذاری می‌کنند ایجاد می‌شوند. طرح پونزی نوعی کلاهبرداری است که با وجوه سرمایه‌گذاران جدید برای سرمایه‌گذاران بازده ایجاد می‌کند و در نهایت زمانی که سرمایه‌گذاران جدید سرمایه‌گذاری نمی‌کنند، از بین می‌رود. این بدان معنی است که ارزش این دارایی ها می تواند به سرعت در صورت توقف ورود کاربران جدید، کاهش یابد.

در نهایت، نهادهای مرکزی صادرکننده توکن‌ها ممکن است این قدرت را داشته باشند که بنا به درخواست مجری قانون، آنها را در آدرس‌ها مسدود کنند. سازمان‌های مجری قانون ممکن است حتی در حین تحقیقات مربوط به پولشویی، تأمین مالی تروریسم یا سایر فعالیت‌های غیرقانونی، توکن‌ها را مسدود کنند.

ترجمه شده توسط مجله خبری نیپوتو