در این مطلب به انتخاب بهترین معیار برای نوسان قیمت سهام می پردازیم.

هنگام انتخاب یک اوراق بهادار برای سرمایه گذاری، معامله گران سوابق نوسانات آن را مشاهده می کنند تا ریسک نسبی یک معامله احتمالی را تعیین کنند. معیارهای متعددی نوسانات را در زمینه های مختلف اندازه گیری می کند و هر معامله گر موارد دلخواه خود را دارد. درک دقیق از مفهوم نوسان و چگونگی تعیین آن برای سرمایه گذاری موفق ضروری است.

نوسانات، نشان دهنده میزان حرکت قیمت هستند. سهامی که قیمت آن به اوج و کف های جدید می رسد یا به طور نامنظم حرکت می کند، پر نوسان تلقی می شود. سهامی که حرکت قیمت آن نسبتاً ثابت باشد دارای نوسانات پایینی است. یک سهام پر نوسان ذاتاً ریسک پذیرتر است، اما این ریسک هر دو طرف را کاهش می دهد. هنگام سرمایه گذاری در یک اوراق بهادار نوسان دار، شانس موفقیت و خطر شکست به یک اندازه افزایش می یابد. به همین دلیل، بسیاری از معامله گران با تحمل ریسک بالا از چندین معیار نوسان برای تعیین استراتژی های تجاری خود استفاده می کنند.

در این رابطه بخوانید‌ : شبکه Starknet چیست؟ معرفی پروژه و توکن STRK

نکات مهم درباره نوسان قیمت سهام

• نوسانات، به سرعت حرکت بازارها اشاره دارند و این معیار مهمی است که توسط معامله گران به دقت مشاهده می شود.
• سهام پرنوسان، نشان دهنده درجه بیشتری از ریسک و زیان های احتمالی هستند.
• انحراف معیار، رایج ترین روش اندازه گیری نوسانات بازار است و معامله گران می توانند از بولینگر باندها برای تحلیل انحراف معیار استفاده کنند.
•  روش دیگر اندازه گیری نوسان قیمت سهام، حداکثر کاهش سرمایه است و توسط سفته بازان، تخصیص دهندگان دارایی و سرمایه گذاران رشد برای محدود کردن ضرر خود استفاده می شود.
• بتا نوسانات را نسبت به بازار سهام اندازه‌گیری می‌کند و می‌توان از آن برای ارزیابی ریسک‌های نسبی سهام یا تعیین مزایای متنوع‌سازی سایر طبقات دارایی استفاده کرد.
• شاخص نوسانات بورس اختیار معامله شیکاگو (The CBOE Volatility Index) یک معیار رایج است که برای اندازه گیری نوسانات مورد انتظار S&P 500 استفاده می شود.
• سرمایه‌گذاران می‌توانند برای به حداقل رساندن تأثیر نوسان قیمت سهام بر پرتفوی خود، ریسک خود را پوشش دهند،و یا می‌توانند از نوسانات استقبال کنند و به دنبال کسب سود از آنها باشند.

انحراف معیار

انحراف معیار (standard deviation)، معیار اصلی نوسانات مورد استفاده معامله گران و تحلیلگران است. این معیار نشان دهنده معدلی است که قیمت سهام با میانگین در یک دوره زمانی متفاوت بوده است. با تعیین میانگین قیمت برای دوره تعیین شده و سپس کسر این رقم از قیمت اصلی محاسبه می شود. سپس باقی مانده آن مجذور، جمع و میانگین می شوند تا واریانس ایجاد شود.

چون واریانس حاصل مجذور است، دیگر در واحد اندازه گیری اصلی موجود نیست. از آنجایی که قیمت با دلار اندازه‌گیری می‌شود، تدرک معیاری که از مجذور دلار استفاده می‌کند، چندان آسان نیست. بنابراین، انحراف معیار با گرفتن جذر واریانس محاسبه می‌شود که آن را به همان واحد اندازه‌گیری مجموعه داده‌های اصلی برمی‌گرداند.

نکته: اگرچه سایر معیارهای نوسان در این مقاله مورد بحث قرار گرفته اند، اما انحراف معیار محبوب ترین آنها است. وقتی مردم می گویند نوسان، معمولاً منظورشان انحراف معیار است.

تحلیلگران تکنیکال از یک شاخص تکنیکال به نام باندهای بولینگر برای تحلیل انحراف معیار در طول زمان استفاده می کنند. باندهای بولینگر از سه خط تشکیل شده‌اند: میانگین متحرک ساده (SMA) و دو باند که یک انحراف معیار در بالا و پایین میانگین متحرک ساده قرار می‌گیرند. میانگین متحرک ساده اساساً یک نسخه ساده شده از سابقه قیمت سهام است، اما در پاسخ به تغییرات کندتر است.

باندهای بیرونی آن تغییرات را نشان میدهد تا اصلاح مربوطه را به انحراف معیار منعکس کنند. انحراف معیار با عرض باندهای بولینگر نشان داده می شود. هرچه باندهای بولینگر گسترده تر باشد، قیمت سهام در دوره معین نوسان بیشتری دارد. سهام کم نوسان، باندهای بولینگر بسیار باریکی دارند و در نزدیکی میانگین متحرک ساده قرار دارند.

در مثال بالا، نموداری از Snap Inc. (SNAP) با باندهای بولینگر فعال نشان داده شده است. در بیشتر موارد، سهام در محدوده بالا و پایین باندها و در طول محدوده شش ماهه معامله می شوند. قیمت هر سهم بین 12 تا 18 دلار بود. باندهای بولینگر اغلب به‌عنوان نشان‌دهنده محدوده معاملاتی بین اوراق بهادار استفاده می‌شوند. محدوده بالای باند نشان‌دهنده قیمت احتمالا بالا برای فروش، و محدوده پایین باند نشان‌دهنده قیمت پایین احتمالی برای خرید است.

نکته: از آنجایی که اکثر معامله گران بیشتر به ضرر و زیان علاقه مند هستند، اغلب از انحراف نزولی برای بررسی نیمه پایین انحراف معیار استفاده میشود.

حداکثر میزان سقوط سهم

یکی دیگر از راه‌های مقابله با نوسانات، یافتن حداکثر میزان اُفت آن است. حداکثر افت (maximum drawdown) یک دارایی معمولاً با بزرگترین زیان تاریخی آن در یک دوره زمانی خاص که از اوج به کف سقوط میکند، اندازه‌گیری می‌شود. در شرایط دیگر، می توان از قرارداد های اختیار معامله استفاده کرد تا اطمینان حاصل کرد که سرمایه گذاری بیشتر از مقدار معینی ضرر نخواهد کرد. برخی از سرمایه گذاران دارایی هایی با بالاترین بازده تاریخی را انتخاب می کنند تا حداکثر افت معینی داشته باشند.

اهمیت استفاده از حداکثر اُفت از این واقعیت ناشی می شود که همه نوسانات برای سرمایه گذاران بد نیستند. سودهای بزرگ بسیار مطلوب هستند، اما انحراف معیار سرمایه گذاری را نیز افزایش می دهند. مهمتر از همه، راه هایی برای دنبال کردن دستاوردهای بزرگ و در عین حال تلاش برای به حداقل رساندن کاهش سرمایه وجود دارد.

بسیاری از سرمایه گذاران رشدی موفق، مانند ویلیام جی اونیل، به دنبال سهامی هستند که بیشتر از بازار روند صعودی دارند اما در طول یک روند نزولی ثابت می مانند. ایده این است که این سهام پایدار می مانند، زیرا مردم علیرغم شکست های جزئی یا موقت، سهام برنده را نگه میدارند.

همچنین بخوانید : پلتفرم بلر چیست؟ و چگونه میتوان توکن های BLUR را بدست آورد؟

سفارش توقف ضرر (stop-loss order) ابزار دیگری است که معمولاً برای محدود کردن حداکثر افت استفاده می شود. در این حالت، سهام به طور خودکار در زمانی که قیمت به زیر سطح تعیین شده سقوط کند، فروخته می شود. با این حال، شکاف های قیمتی زمانی رخ دهند که قیمت خیلی سریع حرکت کند. شکاف‌های قیمتی ممکن است مانع از کارکرد به‌موقع سفارش توقف ضرر شوند و سهام کمتر از قیمت سفارش توقف ضرر تعیین‌شده به فروش برسد.

بتا

بتا (Beta) نوسانات یک اوراق بهادار را نسبت به بازار گسترده تر اندازه گیری می کند. بتای 1 به این معنی است که اوراق بهادار دارای نوساناتی است که نشان دهنده درجه و مسیر بازار به عنوان یک کل است. اگر S&P 500 افت شدیدی داشته باشد، سهام مورد بحث احتمالاً همین روند را دنبال می کند و به میزان مشابهی سقوط می کند.

اوراق بهادار نسبتاً با ثبات، مانند شرکت‌های آب و برق، دارای ارزش بتای کمتر از 1 هستند که نشان‌دهنده نوسانات کم آنها در مقایسه با بازار گسترده است. سهام در زمینه های به سرعت در حال تغییر، به ویژه در بخش فناوری، دارای ارزش بتای بیش از 1 است. این نوع اوراق بهادار دارای نوسانات بیشتری هستند.

بتای 0 نشان می دهد که اوراق بهادار اساسی هیچ نوسانی مرتبط با بازار ندارد. اگر تورمی در نظر گرفته نشود، نقدینگی مثال بسیار خوبی است. با این حال، دارایی‌هایی با بتای کم یا حتی منفی هستند که دارای نوسانات قابل توجهی هستند و با بازار سهام ارتباطی ندارد.

نکته: بتای شاخص (S&P 500)، 1 است. بتای بالاتر نشان می دهد که وقتی شاخص بالا یا پایین می رود، آن سهم بیشتر از بازار گسترده حرکت می کند.

 نوسانات زیاد یا کم برای سهام مناسب است؟

بسیاری از معامله گران روزانه، سهام پر نوسان را دوست دارند زیرا در دوره های نسبتاً کوتاه فرصت های بیشتری برای ورود و خروج وجود دارد. با این حال، سرمایه‌گذاران بلندمدت، اغلب نوسانات کم را ترجیح می‌دهند زیرا آنها در طول زمان سودهای افزایشی و ثابتی دارند. به طور کلی، افزایش نوسانات در بازار سهام، می تواند نشان دهنده افزایش ترس از رکود باشد.

چه چیزی به عنوان میانگین نوسان قیمت سهام در نظر گرفته می شود؟

وقتی به بازار سهام جامع نگاه می کنیم، روش های مختلفی برای اندازه گیری میانگین نوسان وجود دارد. وقتی به بتا نگاه می کنیم، از آنجایی که شاخص S&P 500 دارای بتای مرجع 1 است، پس 1 نیز میانگین نوسان بازار است.

به طور مطلق، سرمایه گذاران می توانند به شاخص نوسانات CBOE یا VIX نگاه کنند. این شاخص، میانگین نوسانات S&P 500 را به صورت متغیر سه ماهه اندازه گیری می کند. برخی از معامله گران مقدار VIX بزرگتر از 30 را نسبتاً بی ثبات و زیر 20 را محیطی با نوسان کم می دانند. میانگین بلند مدت VIX کمی بیش از 20 بوده است.

چگونه می توانم در تغییرات نوسان معامله کنم؟

برای کسانی که به دنبال معامله در تغییرات نوسان هستند، یا برای محافظت از موقعیت های موجود ابزارهای نوسان را معامله کنند، می توانند معاملات آتی VIX و صندوق های قابل معامله (ETF) را بررسی کنند. علاوه بر این، قراردادهای اختیار معامله بر اساس نوسانات ضمنی سهام (یا شاخص ها) قیمت گذاری می شوند و می توان از آنها برای شرط بندی یا پوشش تغییرات نوسانات استفاده کرد.

چرا نوسان قیمت سهام اهمیت دارند؟

نوسانات یک سهم (یا بازار سهام جامع) را می توان به عنوان شاخص ترس یا عدم اطمینان در نظر گرفت. زمانی که سرمایه گذاران نمی توانند اخبار اقتصادی یا داده های شرکتی را به خوبی درک کنند، قیمت ها به شدت نوسان می کنند (هم بالا و هم پایین). بنابراین افزایش در نوسانات کلی می تواند نشانه ای از رکود بازار باشد. نوسانات نیز یک جزء کلیدی برای قیمت گذاری قراردادهای اختیار معامله هستند.

چگونه نوسانات ضمنی سهام را پیدا کنید؟

نوسانات ضمنی با استفاده از مدل های محاسباتی مانند مدل بلک شولز (Black-Scholes Model) یا مدل دو جمله ای (Binomial Model) تعیین می شود. این مدل‌ها عواملی را شناسایی می‌کنند که ممکن است بر قیمت آتی سهام تأثیر بگذارند، احتمال نتایج را تعیین می‌کنند و بر اساس یافته‌های خود، محصولات مشتقه مانند قراردادهای اختیار معامله را قیمت گذاری میکنند.

در نیپوتو مارکت امکان خرید و فروش ارز دیجیتال برای شما فراهم شده است.

ترجمه شده توسط مجله خبری نیپوتو