قرارداد اختیار معامله چیست؟

واژه قرارداد اختیار معامله به ابزار مالی اشاره دارد که بر اساس ارزش اوراق بهادار پایه مانند سهام است. قرارداد اختیار معامله به خریدار فرصت خرید یا فروش – بسته به نوع قراردادی که دارند – دارایی پایه را می دهد. برخلاف قراردادهای آتی، دارنده آن در صورت عدم تمایل ملزم به خرید یا فروش دارایی نیست. هر قرارداد تاریخ انقضای خاصی خواهد داشت که تا آن زمان دارنده باید قرارداد اختیار معامله خود را اعمال کند. قیمت اعلام شده روی یک قرارداد اختیار معامله به عنوان قیمت  توافقی شناخته می شود. قرارداد های اختیار معامله معمولاً از طریق کارگزاران آنلاین یا کوچک خرید و فروش می شوند.

نکات مهم

• قرارداد های اختیار معامله، مشتقات مالی هستند که به خریداران این حق (نه تعهد) خرید یا فروش یک دارایی پایه را در قیمت و تاریخ توافق شده می دهند.
• قرارداد اختیار خرید و اختیار فروش طیف گسترده ای از استراتژی های قرارداد اختیار معامله هستند که برای پوشش ریسک، درآمد یا سفته بازی طراحی شده اند.
• اگرچه فرصت‌های زیادی برای سود بردن از قرارداد اختیار معامله وجود دارد، اما سرمایه‌گذاران باید به دقت ریسک‌ها را بسنجند.

درک قراردادهای اختیار معامله

قرارداد های اختیار معامله محصولات مالی چند منظوره هستند. این قراردادها شامل خریدار و فروشنده است و خریدار پرمیومی را برای حقوق اعطا شده توسط قرارداد می پردازد. قرارداد های اختیار خرید (Call options) به دارنده این امکان را می دهد که دارایی را با قیمت مشخص شده در یک بازه زمانی خاص خریداری کند. از سوی دیگر، قرارداد های اختیار فروش (Put options) به دارنده اجازه می دهد تا دارایی را با قیمت مشخص شده در یک بازه زمانی خاص بفروشد. هر قرارداد اختیار خرید دارای یک خریدار صعودی و یک فروشنده نزولی است در حالی که قرارداد های اختیار فروش دارای یک خریدار نزولی و یک فروشنده صعودی است.

معامله گران و سرمایه گذاران به دلایل مختلفی قرارداد های اختیار معامله را خرید و فروش می کنند. سفته بازی قراردادهای اختیار معامله به معامله گر اجازه می دهد تا با هزینه کمتری نسبت به خرید سهام دارایی، موقعیت اهرمی را در یک دارایی حفظ کند. سرمایه گذاران از قراردادهای اختیار معاملهای اختیار, برای پوشش ریسک یا کاهش ریسک پرتفوی خود استفاده می کنند.

در این رابطه بخوانید‌ : ETF بیت کوین چیست؟ مقایسه ETF اسپات و آتی بیت کوین

در برخی موارد، دارنده قرارداد اختیار معامله می‌تواند هنگام خرید قراردادهای اختیار خرید یا فروش آن، درآمد کسب کند. قراردادهای اختیار معامله نیز یکی از مستقیم ترین راه ها برای سرمایه گذاری در نفت هستند. برای معامله گران قراردادهای اختیار معامله، حجم معاملات روزانه و بهره باز در یک قرارداد اختیار معامله، دو موضوع کلیدی هستند که باید به آنها توجه کرد تا بتوان تصمیمات سرمایه گذاری مهمی را اتخاذ کرد.

قراردادهای اختیار معامله آمریکایی را می توان در هر زمانی قبل از تاریخ انقضای آن اعمال کرد، در حالی که قراردادهای اختیار معامله اروپایی فقط در تاریخ انقضا یا تاریخ اعمال می توانند اعمال شوند. اعمال به معنای استفاده از حق خرید یا فروش اوراق بهادار اساسی است.

ملاحضات خاص

قراردادهای اختیار معامله معمولاً نشان دهنده 100 سهم اوراق بهادار اساسی هستند. خریدار برای هر قرارداد یک پرمیوم پرداخت می کند. به عنوان مثال، اگر یک قرارداد اختیار معامله پرمیوم 35 سنت در هر قرارداد داشته باشد، خرید یک قرارداد اختیار معامله 35 دلار (0.35 دلار در 100 = 35 دلار) هزینه دارد. پرمیوم تا حدی بر اساس قیمت استرایک یا قیمت خرید یا فروش اوراق بهادار تا تاریخ انقضا است.

یکی دیگر از عوامل دخیل در قیمت حق بیمه تاریخ انقضا است. درست مانند شیر در یخچال، تاریخ انقضا نشان دهنده روزی است که قرارداد اختیار معامله باید استفاده شود. دارایی پایه تاریخ استفاده را تعیین می کند. برای سهام معمولا سومین جمعه ماه قرارداد است.

اسپرد قراردادهای اختیار معامله

اسپرد قراردادهای اختیار معامله، استراتژی هایی هستند که از ترکیب های مختلف خرید و فروش قراردادهای اختیار معامله مختلف برای پروفایل ریسک-بازده مورد نظر استفاده می کنند. اسپردها با استفاده از قرارداد های اختیار معامله وانیلا (vanilla options) ساخته می‌شوند و می‌توانند از سناریوهای مختلفی مانند محیط‌های پر نوسان یا کم نوسان، روندهای صعودی یا نزولی یا هر چیزی در این بین استفاده کنند.

نکته: استراتژی‌های اسپرد را می‌توان با بازپرداخت یا تصویرسازی نمایه سود و زیان آن‌ها مشخص کرد، مانند اسپردهای صعودی یا ایرن کاندور ها (iron condors).

معیارهای ریسک قرارداد های اختیار معامله: اصطلاح یونانی

بازار قراردادهای اختیار معامله از اصطلاح یونانی ها برای توصیف ابعاد مختلف ریسک در اتخاذ پوزیشن قرارداد اختیار معامله، چه در یک قرارداد اختیار معامله خاص یا یک پرتفوی استفاده می کند. این متغیرها یونانی نامیده می شوند زیرا معمولاً با نمادهای یونانی مرتبط هستند. هر متغیر ریسک در نتیجه یک فرض یا رابطه ناقص قرارداد اختیار معامله با متغیر اساسی دیگر است. معامله گران از ارزش های یونانی مختلف برای ارزیابی ریسک قراردادهای اختیار معامله و مدیریت پرتفوی قرارداد اختیار معامله استفاده می کنند.

دلتا

دلتا (Δ) (Delta) نشان دهنده نرخ تغییر بین قیمت قرارداد اختیار معامله و تغییر 1 دلاری در قیمت دارایی پایه است. به عبارت دیگر، یعنی حساسیت قیمت قرارداد اختیار معامله نسبت به دارایی پایه. دلتای یک قرارداد اختیار خرید دارای محدوده ای بین صفر و یک است، در حالی که دلتای یک قراراد اختیار فروش دارای محدوده ای بین صفر و منفی یک است. به عنوان مثال، فرض کنید یک سرمایه گذار یک قرارداد اختیار خرید با دلتای 0.50 را میخرد. بنابراین، اگر سهام پایه 1 دلار افزایش یابد، قیمت قرارداد اختیار معامله از نظر تئوری 50 سنت افزایش می یابد.

دلتا همچنین نشان دهنده ضریب پوشش ریسک برای ایجاد پوزیشن دلتای خنثی برای معامله گران قراردادهای اختیار معامله است. بنابراین اگر یک قرارداد اختیار خرید استاندارد آمریکایی با دلتای 0.40 خریداری می کنید، باید 40 سهم از سهام را بفروشید تا کاملا پوشش داده شود. دلتای خالص مجموعه ای از قراردادهای اختیار معامله نیز می تواند برای به دست آوردن ضریب پوشش ریسک پرتفوی استفاده شود.

تتا

تتا (Θ) (Theta) نشان دهنده نرخ تغییر بین قیمت قرارداد اختیار معامله و زمان، یا حساسیت زمانی است. و گاهی اوقات به عنوان افت زمانی یک قرارداد اختیار معامله شناخته می شود. تتا مقداری را نشان می‌دهد که با کاهش زمان انقضا، قیمت یک قرارداد اختیار معامله کاهش می‌یابد، و بقیه برابر هستند. به عنوان مثال، فرض کنید یک سرمایه گذار قرارداد اختیار معامله با تتا 0.50- میخرد. قیمت این قرارداد اختیار معامله هر روز که می گذرد 50 سنت کاهش می یابد، در حالی که همه چیز برابر است. اگر سه روز معاملاتی بگذرد، ارزش این قرارداد اختیار معامله از نظر تئوری 1.50 دلار کاهش می یابد.

تتا زمانی افزایش می‌یابد که قرارداد های اختیار معامله بی تفاوت هستند، و زمانی که قرارداد های اختیار معامله در سود یا ضرر هستند، کاهش می‌یابد. قرارداد های اختیار معامله نزدیک به انقضا نیز دارای تسریع افت زمان هستند. موقعیت خرید در اختیار معامله خرید (Long call) و موقعیت خرید در اختیار معامله فروش (long put) معمولا تتای منفی دارند. از طرف دیگر موقعیت فروش در اختیار معامله خرید (Short call) و موقعیت فروش در اختیار معامله فروش (short puts) تتای مثبت دارند. ابزاری که ارزش آن با گذشت زمان کاهش نمی‌یابد، مانند سهام، تتای صفر دارد.

همچنین بخوانید : سوشال تریدینگ (social trading) در بازار کریپتو چیست؟

گاما

گاما (Γ) (Gamma) نشان دهنده نرخ تغییر بین دلتای یک قرارداد اختیار معامله و قیمت دارایی پایه است. این حساسیت قیمت مرتبه دوم (مشتق دوم) نامیده می شود. گاما مقداری را نشان می دهد که دلتا با توجه به حرکت 1 دلاری در اوراق بهادار پایه تغییر می کند. بیایید فرض کنیم که یک سرمایه‌گذار در سهام فرضی XYZ یک قرارداد اختیار خرید دارد. قرارداد اختیار خرید دارای دلتا 0.50 و گاما 0.10 است. بنابراین، اگر سهام XYZ 1 دلار افزایش یا کاهش یابد، دلتای قرارداد اختیار خرید 0.10 افزایش یا کاهش می یابد.

گاما برای تعیین پایداری دلتای یک قرارداد اختیار معامله استفاده می شود. مقادیر گامای بالاتر نشان می‌دهد که دلتا می‌تواند در پاسخ به حرکت‌های کوچک حتی در قیمت پایه، به‌طور چشمگیری تغییر کند. گاما برای قراردادهای اختیار معامله بی تفاوت (at-the-money) بالاتر و برای قراردادهای اختیار معامله در سود (in-the-money) و بی ارزش (out-of-the-money) پایین‌تر است و با نزدیک شدن به انقضا، افزایش می‌یابد.

مقادیر گاما معمولاً هر چه از تاریخ انقضا دورتر باشد، کمتر هستند. یعنی قراردادهای اختیار معامله‌ی دارای انقضای طولانی تر نسبت به تغییرات دلتا حساسیت کمتری دارند. با نزدیک شدن به انقضا، مقادیر گاما معمولاً بزرگتر می شوند، زیرا تغییرات قیمت تأثیر بیشتری بر گاما دارد.

معامله گران قراردادهای اختیار معامله ممکن است نه تنها از پوشش ریسک دلتا بلکه گاما را نیز برای خنثی بودن دلتا-گاما انتخاب کنند، به این معنی که با حرکت قیمت پایه، دلتا نزدیک به صفر باقی می ماند.

وگا

وگا Vega) (V)) نشان دهنده نرخ تغییر بین ارزش یک قرارداد اختیار معامله و نوسانات ضمنی دارایی پایه است. این حساسیت قرارداد اختیار معامله به نوسان را نشان میدهد. وگا مقدار تغییرات قیمت یک قرارداد اختیار معامله را با توجه به تغییر 1% در نوسانات ضمنی نشان می دهد. به عنوان مثال، قراردادی با وگا 0.10 نشان می دهد که اگر نوسانات ضمنی 1٪ تغییر کند، انتظار می رود ارزش قرارداد 10 سنت تغییر کند.

از آنجایی که افزایش نوسانات به این معنی است که ابزار اصلی به احتمال زیاد مقادیر شدید را تجربه می کند، افزایش نوسانات به ترتیب ارزش یک قرارداد اختیار معامله را افزایش می دهد. برعکس، کاهش نوسانات بر ارزش قرارداد اختیار معامله تأثیر منفی می‌گذارد. وگا برای قرارداد های اختیار معامله بی تفاوت که مدت زمان بیشتری تا تاریخ انقضا دارند، در حداکثر خود قرار دارد.

رو

رو Rho) (p)) نشان دهنده نرخ تغییر بین ارزش یک قرارداد اختیار معامله و تغییر 1٪ در نرخ بهره است. این اصطلاح حساسیت به نرخ بهره را اندازه گیری می کند. به عنوان مثال، فرض کنید یک قرارداد اختیار خرید دارای رو 0.05 و قیمت 1.25 دلار است. اگر نرخ بهره 1% افزایش یابد، ارزش قرارداد اختیار خرید به 1.30 دلار افزایش می یابد، در حالی که همه چیز برابر است. برعکس آن برای قراردادهای اختیار فروش صادق است. رو بهترین گزینه برای قرارداد های اختیار معامله بی تفاوت دارای مدت انقضای طولانی است.

اصطلاحات یونانی ثانوی

برخی دیگر از اصطلاحات یونانی که اغلب مورد بحث قرار نمی گیرند عبارتند از: لامبدا (lambda)، اپسیلون (epsilon)، ووما (vomma)، ورا (vera)، اسپیید (speed)، زوما (zomma)، کالر (color)، اولتیما (ultima).

این اصطلاحات مشتقات دوم یا سوم مدل قیمت گذاری هستند و چیزهایی مانند تغییر در دلتا را با تغییر در نوسانات تحت تأثیر قرار می دهند. آنها به طور فزاینده ای در استراتژی های معاملات قرارداد های اختیار معامله مورد استفاده قرار می گیرند زیرا نرم افزار رایانه ای می تواند به سرعت این عوامل ریسکی پیچیده و گاهی مخفی را محاسبه و شناسایی کند.

مزایا و معایب قرارداد های اختیار معامله

خرید قرارداد های اختیار خرید

همانطور که قبلاً ذکر شد، قرارداد اختیار خرید به دارنده این امکان را می دهد که اوراق بهادار پایه را با قیمت توافقی تعیین شده تا تاریخ انقضا خریداری کند. دارنده در صورت عدم تمایل به خرید دارایی، تعهدی به خرید دارایی ندارد. ریسک خریدار به پرمیوم پرداختی محدود می شود. نوسانات سهام پایه تاثیری ندارد.

خریداران نسبت به یک سهم خوش‌بین هستند و معتقدند قیمت سهام قبل از انقضای قرارداد اختیار معامله، بالاتر از قیمت توافقی خواهد بود. اگر چشم‌انداز صعودی سرمایه‌گذار محقق شود و قیمت بالاتر از قیمت توافقی افزایش یابد، سرمایه‌گذار می‌تواند از قرارداد اختیار معامله استفاده کند، سهام را با قیمت توافقی خریداری کند و بلافاصله سهام را به قیمت فعلی بازار برای کسب سود بفروشد.

سود آنها در این معامله شامل، قیمت سهم بازار منهای قیمت سهم توافقی به اضافه هزینه قرارداد اختیار معامله، پرمیوم و کمیسیون های کارگزاری برای ثبت سفارش‌ها است. نتیجه آن در تعداد قراردادهای اختیار معامله خریداری شده و سپس در 100 ضرب می شود، با فرض اینکه هر قرارداد نماینده 100 سهم باشد.

اگر قیمت سهام پایه تا تاریخ انقضا بالاتر از قیمت توافقی حرکت نکند، قرارداد اختیار معامله بدون ارزش منقضی می‌شود. دارنده ملزم به خرید سهام نیست اما پرمیوم پرداخت شده برای قرارداد اختیار خرید را از دست می دهد.

فروش قرارداد های اختیار خرید

فروش قرارداد اختیار خرید، به نوشتن قرارداد معروف است. فروشنده پرمیوم را دریافت می کند. به عبارت دیگر، خریدار پرمیوم را به فروشنده قرارداد اختیار خرید می پردازد. حداکثر سود، پرمیوم دریافتی در هنگام فروش قرارداد اختیار معامله است. سرمایه‌گذاری که یک قرارداد اختیار خرید را می‌فروشد، بدبین است و معتقد است که قیمت سهام پایه کاهش می‌یابد یا در طول عمر قرارداد اختیار معامله، نسبتاً به قیمت توافقی قرارداد اختیار معامله نزدیک باقی می‌ماند.

اگر قیمت غالب سهم بازار تا زمان انقضا برابر یا کمتر از قیمت توافقی باشد، این قرارداد اختیار معامله برای خریدار قرارداد اختیار خرید، بدون ارزش منقضی می‌شود. فروشنده قرارداد اختیار معامله، پرمیوم را به عنوان سود خود به جیب می زند. این قرارداد اختیار معامله اعمال نمی شود زیرا خریدار سهام را با قیمت توافقی بالاتر یا مساوی با قیمت رایج بازار خریداری نمی کند.

با این حال، اگر قیمت سهم بازار بیشتر از قیمت توافقی در انقضا باشد، فروشنده قرارداد اختیار معامله باید سهام را به خریدار اختیار معامله با قیمت توافقی کمتر بفروشد. به عبارت دیگر، فروشنده باید یا سهام خود را از دارایی های پرتفوی خود بفروشد یا سهام را به قیمت رایج بازار بخرد تا به خریدار اختیار خرید بفروشد. فروشنده این قرارداد متحمل ضرر می شود. میزان زیان بستگی به هزینه سهامی دارد که آنها باید برای پوشش سفارش اختیار معامله استفاده کنند، به اضافه هر گونه هزینه سفارش کارگزاری، اما کمتر از پرمیومی که دریافت کرده اند.

همانطور که می بینید، خطر برای فروشندگان قرارداد اختیار خرید بسیار بیشتر از ریسک خریداران این قرارداد است. خریدار اختیار خرید فقط پرمیوم را از دست می دهد. فروشنده با ریسک بیشماری مواجه است، زیرا قیمت سهام می‌تواند به افزایش ضرر چشمگیر ادامه دهد.

خرید قراردادهای اختیار فروش

قراردادهای اختیار فروش سرمایه‌گذاری‌هایی هستند که خریدار معتقد است قیمت سهام پایه در بازار در تاریخ انقضا یا قبل از انقضای قرارداد اختیار معامله، به زیر قیمت معامله کاهش می‌یابد. بار دیگر، دارنده می تواند سهام را بدون تعهد به فروش به قیمت توافقی اعلام شده برای هر سهم تا تاریخ ذکر شده بفروشد.

از آنجایی که خریداران قراردادهای اختیار معامله فروش خواهان کاهش قیمت سهام هستند، قرارداد اختیار معامله فروش زمانی سودآور است که قیمت سهام پایه زیر قیمت معامله باشد. اگر قیمت رایج بازار کمتر از قیمت توافقی در زمان انقضا باشد، سرمایه گذار می تواند قرارداد اختیار فروش را اعمال کند. آنها سهام را با قیمت توافقی بالاتر از قرارداد اختیار معامله می فروشند. اگر بخواهند این سهام را جایگزین کنند، می توانند آنها را در بازار آزاد خریداری کنند.

سود آنها در این معامله عبارت است از قیمت توافقی منهای قیمت فعلی بازار، به اضافه هزینه‌ها از جمله، پرمیوم و کمیسیون های کارگذاری برای ثبت سفارش‌ها. نتیجه در تعداد قراردادهای اختیار خریداری شده و  سپس در 100 ضرب می شود، با فرض اینکه هر قرارداد نماینده 100 سهم باشد.

ارزش نگهداری یک قرارداد اختیار فروش با کاهش قیمت سهام پایه افزایش می یابد. برعکس، ارزش قرارداد اختیار فروش با افزایش قیمت سهام کاهش می یابد. خطر خرید قرارداد اختیار فروش به از دست دادن پرمیوم در صورت انقضای بی ارزش اختیار معامله، محدود است.

فروش قراردادهای اختیار فروش

فروش قرارداد های اختیار فروش به عنوان نوشتن قرارداد نیز شناخته می شود. فروشنده قراداد اختیار فروش بر این باور است که قیمت سهام پایه ثابت باقی می‌ماند یا در طول عمر قرارداد اختیار معامله افزایش می‌یابد و باعث صعودی شدن سهام آن‌ها می‌شود. در اینجا، خریدار قرارداد اختیار معامله این حق را دارد که فروشنده را وادار کند که سهام دارایی پایه را با قیمت توافقی در زمان انقضا خریداری کند.

اگر قیمت سهام پایه در تاریخ انقضا بالاتر از قیمت توافقی بسته شود، قرارداد اختیار فروش بدون ارزش منقضی می‌شود. حداکثر سود فروشنده پرمیوم است. این قرارداد اختیار معامله اعمال نمی شود زیرا خریدار قرارداد اختیار معامله سهام را در زمانی که قیمت بازار بیشتر است، با قیمت سهام توافقی پایین تر نمی فروشد.

اگر ارزش بازار سهام از قیمت توافقی قرارداد اختیار معامله کمتر شود، خریدار موظف است سهام پایه را با قیمت توافقی خریداری کند. به عبارت دیگر، قرارداد اختیار فروش توسط خریدار قرارداد اختیار معامله که سهام خود را به قیمت توافقی بالاتر از ارزش بازار سهام میفروشد، اعمال خواهد شد.

ریسک برای نویسنده اختیار فروش زمانی اتفاق می‌افتد که قیمت بازار به زیر قیمت معامله کاهش یابد. فروشنده مجبور است در انقضا سهام را به قیمت استرایک خریداری کند. ضرر نویسنده بسته به میزان کاهش ارزش سهام می تواند قابل توجه باشد.

نویسنده (یا فروشنده) می‌تواند سهام را نگه دارد و امیدوار باشد که قیمت سهام به بالاتر از قیمت خرید برسد یا سهام را بفروشد و ضرر را جبران کند. هر گونه ضرر با حق بیمه دریافتی جبران می شود.

یک سرمایه‌گذار ممکن است قراردادهای اختیار فروش را با قیمت توافقی که مایل به خرید در آن قیمت باشد بنویسد. زمانی که قیمت کاهش می‌یابد و خریدار قرارداد اختیار معامله خود را اعمال می‌کند، آنها سهام را با قیمت مورد نظر خود و سود اضافی دریافت پرمیوم قرارداد اختیار معامله، بدست می آورند.

مزیت

• خریدار قرارداد اختیار خرید این حق را دارد که در صورت افزایش قیمت سهام، دارایی ها را با قیمتی کمتر از بازار خریداری کند.
• خریدار قرارداد اختیار فروش با فروش سهام به قیمت توافقی، زمانی سود می برد که قیمت بازار کمتر از قیمت توافقی باشد.
• فروشندگان قرارداد اختیار معامله به ازای نوشتن یک قرارداد اختیار معامله، از خریدار پرمیوم دریافت می کنند.

معایب

• فروشنده قرارداد اختیار فروش ممکن است مجبور شود دارایی را با قیمت پیشنهادی بالاتر از آنچه که معمولاً در صورت سقوط بازار می پردازد، بخرد.
• اگر قیمت سهام افزایش یابد و مجبور شود سهام را با قیمت بالا بخرد، نویسنده قرارداد اختیار خرید با ریسک بی نهایت مواجه می شود.
• خریداران قرارداد اختیار معامله باید پرمیوم اولیه را به نویسندگان قرارداد اختیار معامله پرداخت کنند

مثالی از قرارداد اختیار معامله

فرض کنید سهام مایکروسافت (MFST) با قیمت 108 دلار به ازای هر سهم معامله می شود و شما معتقدید که ارزش آنها افزایش می یابد. شما تصمیم میگیرید برای بهره مندی از افزایش قیمت سهام یک قرارداد اختیار خرید بخرید. شما یک قرارداد اختیار خرید را با قیمت توافقی 115 دلار برای یک ماه آینده برای هر قرارداد 37 سنت خریداری می کنید. مجموع هزینه نقدی شما 37 دلار برای این خرید به اضافه کارمزد و کمیسیون آن است (0.37 x 100 = 37 دلار).

اگر سهام به 116 دلار افزایش یابد، قرارداد اختیار معامله شما 1 دلار خواهد بود، زیرا می توانید از قرارداد اختیار خرید سهام به قیمت 115 دلار در هر سهم استفاده کنید و بلافاصله آن را به قیمت 116 دلار به ازای هر سهم بفروشید. سود در خرید قرارداد اختیار معامله  170.3٪ خواهد بود زیرا شما 37 سنت پرداخت کرده اید و 1 دلار به دست آورده اید، که بسیار بیشتر از افزایش 7.4٪ در قیمت سهام پایه از 108 دلار به 116 دلار در زمان انقضا است.

به عبارت دیگر، سود بر حسب دلار خالص 63 سنت یا 63 دلار خواهد بود، زیرا یک قرارداد اختیار معامله نشان دهنده 100 سهم است [(1 – 0.37 دلار) × 100 = 63 دلار].

اگر سهام به 100 دلار کاهش یابد، قرارداد اختیار معامله شما بی ارزش می شود و شما پرمیوم 37 دلاری را از دست می دهید. نکته مثبت این است که شما 100 سهم را با قیمت 108 دلار نخریدید، زیرا منجر به زیان 8 دلاری به ازای هر سهم یا 800 دلاری می شد. همانطور که می بینید، قراردادهای اختیار معامله می توانند به محدود کردن ریسک نزولی شما کمک کنند.

قرارداد اختیار معامله چگونه عمل میکند؟

قراردادهای اختیار معامله نوعی محصول مشتقه هستند که به سرمایه گذاران اجازه می دهند تا در نوسانات یک سهام سفته بازی کنند یا در برابر آنر از خود محافظت کنند. قراردادهای اختیار معامله به قرارداد اختیار خرید، که به خریداران اجازه می‌دهند در صورت افزایش قیمت سهام سود ببرند و همچنین قرارداد های اختیار فروش، که در صورت کاهش قیمت سهام خریدار سود می‌برد، تقسیم میشوند. سرمایه‌گذاران همچنین می‌توانند آنها را به سایر سرمایه‌گذاران بفروشند. بنابراین فروش یک قرارداد اختیار خرید به معنای سود در صورت کاهش سهام اصلی است. اما فروش یک قرارداد اختیار فروش به معنای سود در صورت افزایش ارزش سهام است.

مزایای اصلی قراردادهای اختیار معامله چیست؟

قراردادهای اختیار معامله می توانند به عنوان منبع اهرم و پوشش ریسک بسیار مفید باشند. برای مثال، یک سرمایه‌گذار صعودی که می‌خواهد ۱۰۰۰ دلار در یک شرکت سرمایه‌گذاری کند، می‌تواند با خرید ۱۰۰۰ دلار قرارداد اختیار خرید در آن شرکت، در مقایسه با خرید ۱۰۰۰ دلار از سهام آن شرکت، بازدهی بسیار بیشتری کسب کند.

از این نظر، قراردادهای اختیار خرید راهی را در اختیار سرمایه گذار قرار می دهند تا با افزایش قدرت خرید، موقعیت خود را افزایش دهد.

از سوی دیگر، اگر همان سرمایه‌گذار از قبل با ریسک در سهام همان شرکت مواجه شده باشد و بخواهد آن را کاهش دهد، می‌تواند با فروش قراردادهای اختیار فروش، ریسک خود را پوشش دهد.

معایب اصلی آپشن ها چیست؟

ضعف اصلی قراردادهای اختیار معامله، پیچیده بودن و قیمت گذاری دشوار آنها است. به همین دلیل است که یک ابزار سرمایه گذاری پیشرفته در نظر گرفته می شود که فقط برای سرمایه گذاران حرفه ای با تجربه مناسب است. در سال های اخیر، آنها به طور فزاینده ای در بین سرمایه گذاران خرد محبوب شده اند. به دلیل ظرفیت آنها برای بازده یا زیان بزرگ، سرمایه گذاران باید اطمینان حاصل کنند که قبل از ورود به آنها، پیامدهای احتمالی را کاملاً درک کرده اند. عدم انجام این کار می تواند منجر به خسارات ویرانگر شود.

ترجمه شده توسط مجله خبری نیپوتو