دارایی های لایه 2 چیست؟

دارایی های لایه 2 (Level 2 Assets)، به دارایی ها و تعهدات مالی گفته می شود که ارزش گذاری آنها دشوار است. اگرچه، ارزش متعارف دارایی ها را می توان بر اساس سایر ارزش های داده یا قیمت های بازار تعیین کرد، اما این دارایی ها قیمت ثابتی در بازار ندارند. مقادیر دارایی لایه 2، که دارایی‌های «تعیین ارزش بر اساس مدل های مالی» نیز نامیده می‌شوند، را می توان با استفاده از مدل‌های ساده و روش‌های مقایسه ای، کمابیش تخمین زد. این روش ها از قیمت های شناخته شده و قابل مشاهده به عنوان شاخص استفاده می کنند.

نکات مهم

• دارایی های لایه 2، به دارایی ها و تعهدات مالی گفته می شود که قیمت ثابتی در بازار ندارند، اما ارزش متعارف آنها را می توان بر اساس سایر ارزش های داده یا قیمت های بازار تعیین کرد.
• دارایی های لایه 2، طبقه بندی متوسطی هستند که بر اساس میزان معتبر بودشان، قابل محاسبه هستند.
• دارایی‌های لایه 2، معمولاً توسط شرکت‌های سهام خصوصی، شرکت‌های بیمه و سایر مؤسسات مالی دارای بازوهای سرمایه گذاری، نگهداری می‌شوند.

درک دارایی های لایه 2

شرکت های سهامی عام، موظفند برای دارایی هایی که در دفاتر خود نگهداری می کنند ارزش متعارف تعیین کنند. سرمایه گذاران برای تحلیل وضعیت فعلی شرکت و پیش بینی آینده، از این آمارهای ارزش متعارف استفاده میکنند. طبق اصول عمومی پذیرفته شده حسابداری (GAAP)، برخی دارایی ها باید به نرخ ارزش فعلی خود ارائه شوند، نه بهای تمام شده گذشته. شرکت‌های سهامی عام نیز، باید تمام دارایی‌های خود را بر اساس سهولت ارزش‌گذاری مطابق با استاندارد حسابداری کمیته تدوین استانداردهای حسابداری مالی (FASB) 157 طبقه‌بندی کنند.

سه لایه مختلف دارایی، توسط کمیته تدوین استانداردهای حسابداری مالی ایالات متحده برای شفاف سازی ترازنامه شرکت ها معرفی شد. دارایی های لایه 2، طبقه متوسطی هستند که بر اساس میزان معتبر بودن ارزش بازار متعارفشان قابل محاسبه هستند. دارایی‌های لایه 1، مانند سهام و اوراق قرضه، آسان تر ارزشگذاری می شوند، در حالی که دارایی‌های لایه 3 تنها بر اساس مدل‌های درونی یا «حدسیات» قابل ارزیابی هستند و قیمت‌های قابل مشاهده در بازار ندارند.

در این رابطه بخوانید‌ : شبکه جیتو چیست؟ و چه ویژگی هایی دارد؟

دارایی های لایه 2، باید با استفاده از داده های بازارِ به دست آمده از منابع خارجی و مستقل ارزش گذاری شوند. داده‌های مورد استفاده می‌تواند شامل قیمت‌ دارایی‌ها و تعهدات مشابه در بازارهای فعال و بازارهای غیرفعال، یا مدل‌هایی با داده‌های قابل مشاهده، مانند نرخ‌های بهره، نرخ‌های پیش‌فرض، و منحنی‌های بازده، باشد.

نمونه ای از دارایی لایه 2 سوآپ نرخ بهره است. در اینجا، ارزش دارایی را می توان بر اساس مقادیر مشاهده شده برای نرخ های بهره بنیادی و صرف ریسک محاسبه شده توسط بازار، تعیین کرد. دارایی های لایه 2 معمولاً توسط شرکت های سهام خصوصی، شرکت های بیمه و سایر مؤسسات مالی که دارای  بازوی سرمایه گذاری هستند، نگهداری می شود.

مثالی از دارایی های لایه 2 در دنیای واقعی

شرکت بلک استون (Blackstone Group L.P)، برای سهامداران دارایی های لایه 2 خود را در گزارشات 10-K و 10-Q شرکت، تجزیه می کند. مدیر دارایی، اطلاعات زیر را در گزارشات خود اعلام کرد:

«ارزش متعارف از طریق استفاده از مدل‌ها یا سایر روش‌های ارزیابی تعیین می‌شود. ابزارهای مالی که عموماً در این دسته قرار می‌گیرند عبارت اند از: اوراق قرضه و وام‌های شرکتی، از جمله اوراق قرضه شرکتی و وام‌های تحت اختیار پشتوانه دار (CLO)، اوراق بهادار دولتی و سازمانی، اوراق بهادار دارای نقدشوندگی کمتر و اوراق بهادار سهام محدود و برخی از مشتقات فرابورس که ارزش متعارف آنها بر اساس داده های قابل مشاهده است. اسناد قدیمی و فرعی صادر شده توسط نهاد های دارای وام های پشتوانه دار که بر اساس ارزش متعارف دارایی های لایه 2 طبقه‌بندی می‌شوند.»

مقایسه داده های مشهود و نامشهود

سرمایه گذاران و تحلیلگران گاهی برای شناسایی تفاوت بین دارایی های لایه 2 و لایه 3 با مشکل مواجه می شوند. با این حال، این تفاوت مهم است، به خصوص که اصول عمومی پذیرفته شده حسابداری، نیاز به داده های بیشتری از دارایی ها و تعهدات لایه 3 دارد. اینکه یک دارایی یا تعهد، لایه 2 یا لایه 3 باشد به ارزیابی قیمت و داده های عمومی آن بازار بستگی دارد.

ترجمه شده توسط مجله خبری نیپوتو

در نیپوتو مارکت امکان خرید و فروش اتریوم (ETH) برای شما فراهم شده است.