صندوق قابل معامله در بورس (ETF) نوعی از اوراق بهادار سرمایه گذاری تلفیقی است که بسیار شبیه به یک صندوق سرمایه گذاری مشترک عمل می کند. به طور معمول، صندوق های قابل معامله در بورس یک شاخص، بخش، کالا یا سایر دارایی های خاص را ردیابی می کنند، اما بر خلاف صندوق های سرمایه گذاری مشترک، صندوق های قابل معامله در بورس را می توان مانند یک سهام معمولی در بورس خرید و فروش کرد. یک صندوق قابل معامله در بورس را می توان برای ردیابی هر چیزی، از قیمت یک کالای خاص گرفته تا مجموعه ای بزرگ و متنوع از اوراق بهادار، ساختار داد. صندوق های قابل معامله در بورس حتی می توانند برای ردیابی استراتژی های سرمایه گذاری خاص ساختار بندی شوند.

SPDR S&P 500 (SPY)، اولین صندوق قابل معامله در بورس بود که شاخص S&P 500 را دنبال می‌کند و امروز نیز به‌عنوان یک صندوق قابل معامله در بورسِ فعال معامله می‌شود.

درک صندوق قابل معامله در بورس

انتخاب این نام، به این دلیل است که درست مانند سهام در بورس معامله می شود. قیمت سهام یک صندوق قابل معامله در طول روز معاملاتی با خرید و فروش سهام در بازار تغییر خواهد کرد. این موضوع برخلاف صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک است که در بورس معامله نمی‌شوند و تنها یک بار در روز پس از بسته شدن بازارها معامله می‌کنند. علاوه بر این، صندوق های قابل معامله در بورس در مقایسه با صندوق های سرمایه گذاری مشترک مقرون به صرفه تر و نقدشونده تر هستند.

در این رابطه بخوانید‌ : بهترین ابزارها برای ترید ارزدیجیتال در سال ۲۰۲۴

صندوق های قابل معامله، صندوق هایی هستند که دارایی‌های زیربنایی متعددی را در خود نگه می‌دارند. از آنجایی که دارایی های متعددی در این نوع صندوق وجود دارد، می تواند انتخاب محبوبی برای متنوع سازی باشند. بنابراین صندوق های قابل معامله می توانند انواع مختلفی از سرمایه گذاری ها را شامل شوند، از جمله سهام، کالاها، اوراق قرضه یا ترکیبی از انواع سرمایه گذاری. یک صندوق قابل معامله در بورس می تواند صدها یا هزاران سهام در صنایع مختلف داشته باشد، یا می تواند در یک صنعت یا بخش خاص جدا شود. برخی از صندوق‌ها فقط بر محصولات ایالات متحده متمرکز هستند، در حالی که برخی دیگر چشم‌انداز جهانی دارند. به عنوان مثال، صندوق قابل معامله در بورسِ متمرکز بر بانکداری، شامل سهام بانک های مختلف در سراسر صنعت است.

صندوق های قابل معامله در بورس اوراق بهادار قابل فروش هستند، به این معنی که دارای قیمت است و امکان خرید و فروش آسان آن را در صرافی ها در طول روز فراهم می کند. در ایالات متحده، اکثر این صندوق ها به عنوان صندوق های سرمایه باز راه اندازی می شوند و مشمول قانون شرکت سرمایه گذاری سال 1940 می شوند، مگر در مواردی که قوانین بعدی الزامات قانون گذاری آنها را اصلاح کرده باشد. صندوق های باز (Open-end fund) تعداد سرمایه گذاران درگیر در محصول را محدود نمی کنند.

 سرمایه گذاری انجام شده در صندوق های قابل معامله در بورس

تریلیون ها دلار، در این صندوق ها سرمایه گذاری شده است.

انواع

انواع مختلفی از صندوق های قابل معامله وجود دارد که می توان از آنها برای ایجاد درآمد، سفته بازی و افزایش قیمت و پوشش ریسک در سبد سرمایه گذاران استفاده کرد. در اینجا به توضیح مختصر برخی از این صندوق های موجود در بازار امروز می پردازیم.

صندوق های قابل معامله در بورس فعال و منفعل

صندوق های قابل معامله معمولاً به عنوان منفعل یا مدیریت شناور سبد سهام شناخته می شوند. هدف صندوق های منفعل، تکرار عملکرد یک شاخص جامع تر یا یک شاخص متنوع مانند S&P 500 یا یک بخش یا روند هدفمند خاص تر است. نمونه‌ای از دسته دوم، سهام استخراج طلا هستند: به استثنای صندوق های معکوس، اهرمی و دارایی‌های تحت مدیریت (AUM)، از 18 فوریه 2022، تقریباً هشت صندوق قابل معامله در بورس وجود دارد که بر شرکت‌های فعال در استخراج طلا متمرکز هستند.

صندوق های دارای مدیریت شناور معمولاً شاخصی از اوراق بهادار را هدف قرار نمی دهند، بلکه مدیران سبد سهام تصمیم می گیرند که کدام اوراق را در سبد سهام قرار دهند. این صندوق ها نسبت به صندوق های منفعل مزایایی دارند اما گران تر هستند. در زیر، صندوق های دارای مدیریت شناور را بررسی می کنیم.

 اوراق قرضه

صندوق های قابل معامله در بورس اوراق قرضه (Bond ETFs) برای تأمین درآمد منظم سرمایه گذاران استفاده می شود. توزیع درآمد آنها به عملکرد اوراق قرضه بنیادی بستگی دارد. این اوراق شامل اوراق قرضه دولتی، اوراق قرضه شرکتی و اوراق قرضه ایالتی و محلی هستند که به آنها اوراق قرضه شهرداری (municipal bonds) می گویند. این صندوق ها، برخلاف ابزارهای بنیادی خود تاریخ سررسید ندارند. آنها معمولاً با پرمیوم یا کاهش قیمت اوراق قرضه، معامله می کنند.

 سهام

صندوق های قابل معامله در بورس سهام (Stock ETFs)، شامل سهامی است که یک صنعت یا بخش را ردیابی میکند. به عنوان مثال، یک صندوق قابل معامله در بورس سهام ممکن است سهام خودرو یا سهام خارجی را ردیابی کند. هدف این است که مقدار متنوعی از یک صنعت واحد داشته باشد. صنعتی که دارای عملکرد بالا و تازه واردان با پتانسیل رشد باشد. صندوق های قابل معامله در بورس سهام، برخلاف صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک سهام، کارمزد کمتری دارند و شامل مالکیت واقعی اوراق بهادار نمی‌شوند.

 صنعت/ بخش

صندوق های قابل معامله در بورس صنعت یا بخش (Industry or sector ETFs)، صندوق هایی هستند که بر یک بخش یا صنعت خاص متمرکز هستند. به عنوان مثال، یک صندوق قابل معامله در بورس بخش انرژی شامل شرکت هایی می شود که در آن بخش فعالیت می کنند. ایده پشت صندوق های قابل معامله در بورس صنعت ،این است که با ردیابی عملکرد شرکت هایی که در آن بخش فعالیت می کنند، در معرض دید مثبت آن صنعت قرار گیرند. یکی از نمونه ها، بخش فناوری است که در سال های اخیر شاهد هجوم سرمایه بوده است. در عین حال، عملکرد ناپایدار سهام نیز در صندوق های قابل معامله در بورس کاهش می یابد، زیرا آنها مالکیت مستقیم اوراق بهادار را ندارند. صندوق های قابل معامله در بورس صنعت نیز برای چرخش در داخل و خارج از بخش ها در طول چرخه های اقتصادی استفاده می شوند.

 کالا

همانطور که از نام آنها مشخص است (commodity ETFs)، صندوق های قابل معامله در بورس کالا، در کالاهایی از جمله نفت خام یا طلا سرمایه گذاری می کنند. صندوق های قابل معامله در بورس کالا، مزایای متعددی دارند. اول، آنها سبد سهام را متنوع می کنند و پوشش ریسک را آسان تر می کنند. به عنوان مثال، این نوع صندوق می تواند اثرات رکود در بازار سهام را خنثی کند. دوم، نگهداری سهام در یک صندوق قابل معامله در بورس کالا ارزان‌تر از تملک فیزیکی کالا است. این امر به این دلیل است که اولی هزینه های بیمه و ذخیره سازی ندارد.

 ارزی

صندوق های قابل معامله در بورس ارزی (Currency ETFs)، ابزارهای سرمایه گذاری تلفیقی هستند که عملکرد جفت ارزها را که متشکل از ارزهای داخلی و خارجی هستند دنبال می کنند. صندوق های قابل معامله در بورس ارزی اهداف مختلفی را دنبال می کنند. می توان از آنها برای پیش بینی قیمت ارزها، بر اساس تحولات سیاسی و اقتصادی یک کشور استفاده کرد. آنها همچنین برای تنوع بخشیدن به یک سبد یا به عنوان پوششی در برابر نوسانات در بازارهای فارکس توسط واردکنندگان و صادرکنندگان استفاده می شوند. برخی از آنها همچنین برای محافظت در برابر تهدید تورم استفاده می شوند. حتی یک قرارداد اختیار معامله صندوق قابل معامله در بورس برای بیت کوین نیز وجود دارد.

همچنین بخوانید : هوش مصنوعی GPT-4o چیست و چه تفاوتی با نسخه های قبلی دارد؟

 معکوس

صندوق های قابل معامله در بورس معکوس (Inverse ETFs)، تلاش می کنند با فروش استقراضی سهام، سود حاصل از کاهش سهام را به دست آورند. فروش استقراضی یعنی، فروش سهام با انتظار کاهش ارزش و خرید مجدد آن با قیمت کمتر. این نوع صندوق، از مشتقات برای فروش استقراضی سهام استفاده می کند.

اساساً، آنها معتقدند که بازار کاهش می یابد. در هنگام کاهش بازار، این صندوق ها به میزان متناسبی افزایش می یابند. سرمایه گذاران باید بدانند که بسیاری از صندوق های قابل معامله در بورس معکوس، اسکناس های قابل معامله ای (ETN) هستند و صندوق های قانونی نیستند. اسکناس قابل معامله یک اوراق قرضه است، اما مانند سهام معامله می شود و توسط ناشری مانند بانک حمایت می شود. برای استفاده از اسکناس قابل معامله در سبد سهامتان حتماً با کارگزار خود مشورت کنید.

 اهرمی

یک صندوق قابل معامله در بورس اهرمی (leveraged ETF) به دنبال بازده چند برابری (مثلاً 2× یا 3×) در بازده سرمایه‌گذاری‌های بنیادی است. به عنوان مثال، اگر S&P 500 1٪ افزایش یابد، یک صندوق قابل معامله در بورس اهرمی 2× S&P 500 بازدهی 2٪ خواهد داشت (و اگر شاخص 1٪ کاهش یابد، صندوق قابل معامله در بورس 2٪ ضرر می کند). این محصولات از مشتقه هایی مانند قرارداد های اختیار معامله یا قراردادهای آتی برای افزایش بازده خود استفاده می کنند. همچنین صندوق های قابل معامله در بورس معکوس اهرمی وجود دارند که به دنبال بازده چند برابر معکوس هستند.

چگونه در صندوق های قابل معامله در بورس سرمایه گذاری کنیم

با وجود پلتفرم های متعددِ در دسترس معامله گران، سرمایه گذاری در صندوق قابل معامله نسبتاً آسان شده است. برای شروع سرمایه گذاری مراحل زیر را دنبال کنید.

1. یک پلت فرم سرمایه گذاری پیدا کنید: صندوق های قابل معامله، در اکثر پلتفرم های سرمایه گذاری آنلاین، سایت های ارائه دهنده حساب بازنشستگی و برنامه های سرمایه گذاری مانند رابین هود (Robinhood) در دسترس هستند. معامله در اکثر این پلتفرم‌ها بدون کارمزد است. با این حال، خرید یا فروش بدون کارمزد به این معنا نیست که ارائه‌دهندهگان این صندوق ها، محصول خود را بدون هزینه‌های مرتبط عرضه میکنند. برخی از زمینه هایی که در آن سرویس های پلت فرم می توانند خدمات خود را از سایرین متمایز کنند عبارتند از سهولت، خدمات و تنوع محصول. به عنوان مثال، برنامه‌های سرمایه‌گذاری گوشی‌های هوشمند، خرید سهام صندوق قابل معامله در بورس را با ضربه زدن یک دکمه فعال می‌کنند. ممکن است همه کارگزاری ها این ویژگی را نداشته باشند و از سرمایه گذاران مدارک یا شرایط پیچیده تری را درخواست کنند. با این حال، برخی از کارگزاری‌های معروف، محتوای آموزشی گسترده‌ای ارائه می‌دهند که به سرمایه‌گذاران جدید کمک می‌کند تا با صندوق قابل معامله در بورس آشنا شوند و در مورد آنها تحقیق کنند.
2. در مورد صندوق قابل معامله در بورس، تحقیق کنید: تحقیق در مورد صندوق قابل معامله در بورس دومین و مهمترین مرحله است. امروزه طیف گسترده ای از صندوق های قابل معامله در بورس وجود دارد. نکته ای که باید در طول فرآیند تحقیق به خاطر بسپارید این است که صندوق قابل معامله در بورس بر خلاف اوراق بهادار خصوصی مانند سهام یا اوراق قرضه هستند. هنگامی که به یک صندوق قابل معامله در بورس متعهد می شوید، باید کل موقعیت را از نظر بخش یا صنعت در نظر بگیرید. در اینجا چند سؤال مطرح شده است که ممکن است بخواهید در طول فرآیند تحقیق در نظر بگیرید:
3. چارچوب زمانی شما برای سرمایه گذاری چیست؟
4. آیا برای درآمد سرمایه گذاری می کنید یا رشد؟
5. آیا بخش یا ابزار مالی خاصی وجود دارد که شما را هیجان زده کند؟
6. یک استراتژی معاملاتی در نظر بگیرید: اگر شما یک سرمایه‌گذار مبتدی هستید، میانگین‌گیری هزینه‌های دلاری یا توزیع هزینه‌های سرمایه‌گذاری خود در یک دوره زمانی، یک استراتژی معاملاتی خوب است. این امر به این دلیل است که بازده را در یک دوره زمانی هموار می کند و یک رویکرد منظم (برخلاف یک روش تصادفی یا بی ثبات) را برای سرمایه گذاری تضمین می کند. همچنین به سرمایه گذاران تازه کار کمک می کند تا در مورد تفاوت های ظریف سرمایه گذاری صندوق قابل معامله در بورس اطلاعات بیشتری کسب کنند. وقتی سرمایه‌گذاران حرفه ای تر شوند، می‌توانند از استراتژی‌های پیچیده‌تر مانند معاملات نوسانی و چرخش میان صنایع استفاده کنند.

چگونه صندوق قابل معامله در بورس را بخریم

صندوق های قابل معامله در بورس را، هم از طریق کارگزاران آنلاین و هم از طریق دلالان سنتی معامله می کنند. می‌توانید برخی از برترین کارگزاران صنعت برای صندوق قابل معامله در بورس را با لیست بهترین کارگزاران صندوق قابل معامله در بورس در اینوستو پدیا (Investopedia) مشاهده کنید. همچنین معمولاً می توانید صندوق قابل معامله در بورس را در حساب بازنشستگی خود خریداری کنید. یکی از جایگزین‌های کارگزاران استاندارد، یک مشاور روبو مانند بترمنت (Betterment) و ولث فرانت (Wealthfront) است که از صندوق قابل معامله در بورس در محصولات سرمایه‌گذاری خود به صورت گسترده استفاده می‌کنند.

حساب کارگزاری به سرمایه گذاران این امکان را می دهد که سهام صندوق های قابل معامله در بورس را مانند سهام معامله کنند. سرمایه گذاران عملی ممکن است یک حساب کارگزاری سنتی را انتخاب کنند، در حالی که سرمایه گذارانی که به دنبال رویکرد منفعلانه تر هستند ممکن است یک مشاور روبو را انتخاب کنند. مشاوران روبو (Robo) اغلب صندوق های قابل معامله در بورس را در پرتفوی خود قرار می دهند، اگرچه انتخاب تمرکز بر صندوق قابل معامله در بورس یا سهام فردی ممکن است به عهده سرمایه گذار نباشد.

سرمایه گذاران پس از ایجاد یک حساب کارگزاری، باید قبل از سرمایه گذاری در صندوق های قابل معامله در بورس، آن حساب را تامین کنند. راه های دقیق تامین مالی حساب کارگزاری شما به کارگزار بستگی دارد. پس از تامین مالی حساب خود، می توانید صندوق های قابل معامله در بورس را جستجو کنید و آنها را مانند سهام، خرید و فروش کنید. یکی از بهترین راه‌ها برای محدود کردن انتخاب صندوق قابل معامله در بورس، استفاده از ابزار غربالگری صندوق قابل معامله در بورس است. بسیاری از کارگزاران این ابزارها را به عنوان راهی برای مرتب سازی هزاران پیشنهاد صندوق قابل معامله در بورس ارائه می کنند. شما معمولاً می توانید صندوق های قابل معامله در بورس را بر اساس برخی از معیارهای زیر جستجو کنید:

• حجم: حجم معاملات در یک دوره زمانی خاص به شما امکان می دهد محبوبیت صندوق های مختلف را مقایسه کنید. هرچه حجم معاملات بیشتر باشد، معامله با آن صندوق آسان تر خواهد بود.
• هزینه ها: هرچه نسبت هزینه کمتر باشد، سرمایه شما کمتر به هزینه های اداری اختصاص می یابد. اگرچه ممکن است وسوسه انگیز باشد که همیشه به دنبال وجوهی با کمترین نسبت هزینه بگردید، گاهی اوقات وجوه پرهزینه (مانند صندوق های مدیریت شده شناور) به اندازه کافی عملکرد قوی دارند که بیشتر هزینه های بالاتر را جبران می کند.
• عملکرد: عملکرد گذشته یک صندوق نشانه ای از بازده آینده نیست، اما این موضوع یک معیار رایج برای مقایسه صندوق های قابل معامله در بورس است.
• دارایی ها: سبدهای صندوق های مختلف اغلب در ابزارهای گزینشگر نیز نقش دارند و به مشتریان اجازه می دهند دارایی های مختلف صندوق قابل معامله در بورس را با هم مقایسه کنند.
• کارمزد: بسیاری از صندوق های قابل معامله در بورس بدون کارمزد هستند.

برخی از صندوق های محبوب قابل معامله در بورس

در زیر نمونه هایی از صندوق های محبوب قابل معامله در بورس امروزه را مشاهده می کنید. برخی از این صندوق ها شاخصی از سهام را ردیابی می کنند، بنابراین یک سبد جامع ایجاد می کنند، در حالی که برخی دیگر صنایع خاصی را هدف قرار می دهند.

 SPDR S&P 500 (SPY): «اسپایدر» قدیمی ترین و شناخته شده ترین صندوقی است که شاخص S&P 500 را دنبال می کند.

The iShares Russell 2000 (IWM) : شاخص راسل 2000 را دنبال می کند.

Invesco QQQ (QQQ) (“cubes””): شاخص نزدک 100 را دنبال می کند که معمولاً شامل سهام فناوری است.

میانگین صنعتی SPDR داوجونز (DIA): نشان دهنده 30 سهام میانگین صنعتی داوجونز است.

• صندوق های قابل معامله دربورس بخش، صنایع و بخش هایی مانند نفت (OIH)، انرژی (XLE)، خدمات مالی (XLF)، شرکت های سرمایه گذاری املاک و مستغلات (IYR) و بیوتکنولوژی (BBH) را دنبال می کنند.
• صندوق های قابل معامله دربورس کالا، بازارهای طلا (GLD)، نقره (SLV)، نفت خام (USO) و گاز طبیعی (UNG) را تحت نظر دارند.
• صندوق های قابل معامله در بورس کشوری، شاخص های سهام اولیه را در کشورهای خارجی دنبال می کنند، اما آنها در ایالات متحده معامله می شوند و به دلار آمریکا محاسبه می شوند. به عنوان مثال می توان به چین (MCHI)، برزیل (EWZ)، ژاپن (EWJ) و اسرائیل (EIS) اشاره کرد. سایرین وسعت گسترده ای از بازارهای خارجی را دنبال می کنند، مانند بازارهایی که اقتصادهای بازار در حال ظهور (EEM) و اقتصادهای بازار توسعه یافته (EFA) را دنبال می کنند.

مزایا و معایب

صندوق های قابل معامله در بورس، متوسط هزینه های کمتری را ارائه می دهند زیرا برای سرمایه گذار هزینه بردار است که تمام سهام موجود در یک سبد صندوق قابل معامله در بورس را به صورت جداگانه خریداری کند. سرمایه گذاران فقط باید یک تراکنش برای خرید و یک تراکنش برای فروش انجام دهند که کارمزد کارگزاری کمتری متحمل شوند زیرا تعداد کمی از معاملات توسط سرمایه گذاران انجام می شود. کارگزاران معمولاً برای هر معامله پورسانت دریافت می کنند. برخی از کارگزاران حتی معاملات بدون کارمزد را در برخی از صندوق های کم هزینه ارائه می دهند، که هزینه های سرمایه گذاران را بیشتر کاهش می دهد.

نرخ هزینه صندوق قابل معامله در بورس، عبارت است از هزینه عملیات و مدیریت صندوق. صندوق های قابل معامله در بورس معمولاً هزینه های کمی دارند زیرا یک شاخص را دنبال می کنند. به عنوان مثال، اگر یک صندوق قابل معامله در بورس شاخص S&P 500 را دنبال کند، ممکن است شامل تمام 500 سهام S&P باشد، و آن را به یک صندوق با مدیریت سرمایه ثابت تبدیل کند که زمان کمتری دارد. با این حال، همه صندوق های قابل معامله در بورس یک شاخص را به صورت غیرفعال دنبال نمی کنند و بنابراین ممکن است نسبت هزینه بالاتری داشته باشند.

مزایا

• دسترسی به بسیاری از سهام در صنایع مختلف
• نرخ هزینه و کارمزد کم کارگزار
• مدیریت ریسک از طریق متنوع سازی
• برخی از این صندوق ها بر صنایع هدف متمرکز هستند

معایب

• صندوق های با مدیریت شناور، کارمزد بیشتری دارند
• صندوق های متمرکز بر یک صنعت، متنوع سازی را محدود می کنند
• کمبود نقدینگی مانع از انجام معاملات می شود

صندوق های قابل معامله در بورس با مدیریت شناور

همچنین صندوق هایی با مدیریت شناور وجود دارند که در آن مدیران سبد سهام، بیشتر درگیر خرید و فروش سهام شرکت ها و تغییر دارایی های صندوق هستند. به طور معمول، یک صندوق با مدیریت شناور نسبت به صندوق های قابل معامله در بورس با مدیریت سرمایه ثابت نرخ هزینه بالاتری دارد. برای اطمینان از ارزش نگهداری یک صندوق قابل معامله در بورس، مهم است که سرمایه‌گذاران نحوه مدیریت صندوق، مدیریت شناور یا مدیریت سرمایه ثابت، نرخ هزینه‌های حاصله و هزینه‌ها در مقایسه با نرخ بازده را تعیین کنند.

مقایسه صندوق سرمایه شناور با صندوق سرمایه ثابت

مقدار دلار، به تریلیون، در سرمایه شناور در مقایسه با سرمایه ثابت بین سال های 2008 و 2018 سرمایه گذاری شده است.

ملاحضات خاص

صندوق سرمایه گذاری سهام شاخص

یک صندوق سرمایه گذاری سهام شاخص، صندوق شاخص را متنوع میکند و همچنین توانایی فروش استقراضی، خرید با مارجین و خرید کمتر از یک سهم را برای سرمایه گذاران فراهم میکند، زیرا حداقل الزامات سپرده را ندارد. با این حال، همه صندوق های قابل معامله در بورس به یک اندازه متنوع نیستند. برخی از این صندوق ها ممکن است در یک صنعت، یا گروه کوچکی از سهام، یا دارایی هایی که همبستگی بالایی با یکدیگر دارند، متمرکز باشند.

سود سهام و صندوق های قابل معامله در بورس

اگرچه صندوق های قابل معامله در بورس با افزایش و کاهش قیمت سهام، به سرمایه گذاران سود می دهند اما از شرکت هایی که سود سهام پرداخت می کنند نیز سود می برند. سود سهام بخشی از درآمد سهامی است که توسط شرکت ها نگهداری می شود. سهامداران صندوق قابل معامله در بورس حق دارند بخشی از سود، مانند بهره به دست آمده یا سود سهام پرداختی را دریافت کنند و  همچنین میتوانند در صورت انحلال صندوق، ارزش باقیمانده دریافت کنند.

صندوق های قابل معامله در بورس و مالیات

یک صندوق قابل معامله در بورس نسبت به صندوق سرمایه گذاری مشترک از نظر مالیاتی کارآمدتر است زیرا اکثر خرید و فروش ها از طریق بورس صورت می گیرد و حامی صندوق قابل معامله در بورس، هر بار که سرمایه گذار بخواهد سهام خود را بفروشد نیازی به بازخرید سهام ندارد و یا هر زمان که سرمایه گذار بخواهد خرید کند، نیازی به انتشار سهام جدید نیست. بازخرید سهام یک صندوق، می‌تواند موجب بدهی مالیاتی شود، بنابراین فهرست کردن سهام در بورس می‌تواند هزینه‌های مالیاتی را کاهش دهد. در مورد صندوق سرمایه گذاری مشترک، هر بار که یک سرمایه گذار سهام خود را می فروشد، آن را به صندوق می فروشد و متحمل مالیاتی می شود که باید توسط سهامداران صندوق پرداخت شود.

تاثیر بازار صندوق های قابل معامله در بورس

با افزایش روز افزون محبوبیت صندوق های قابل معامله در بورس در بین سرمایه گذاران، صندوق های جدید بسیاری ایجاد شده است که منجر به حجم معاملات پایین برای برخی از آنها می شود. در نتیجه ممکن است سرمایه گذاران نتوانند سهام یک صندوق قابل معامله در بورس با حجم کم را به راحتی بخرند و بفروشند.

نگرانی هایی در مورد تأثیر این صندوق ها در بازار به وجود آمده  است. مثلا، امکان دارد تقاضا برای این صندوق ها، ارزش سهام را افزایش دهد و حباب های شکننده ایجاد کند. برخی از صندوق های قابل معامله در بورس، بر مدل‌هایی از سبد سهام تکیه می‌کنند که در شرایط مختلف بازار آزمایش نشده اند و می‌توانند منجر به جریان‌های ورودی و خروجی شدید از صندوق‌ها شوند که تأثیر منفی بر ثبات بازار دارد.

از زمان بحران مالی، صندوق های قابل معامله در بورس نقش مهمی در سقوط ناگهانی و بی ثباتی بازار ایفا کرده اند. مشکلات مربوط به صندوق های قابل معامله در بورس نقش مهمی در سقوط و افت بازار در می 2010، آگوست 2015 و فوریه 2018  ایفا کردند.

ایجاد و بازخرید صندوق قابل معامله در بورس

عرضه سهام صندوق قابل معامله در بورس از طریق مکانیزمی به نام ایجاد و بازخرید، قانون گذاری می شود که سرمایه گذاران متخصص بزرگی به نام شرکای مجاز (APs) در آن نقش دارند.

ایجاد صندوق قابل معامله در بورس

هنگامی که یک صندوق قابل معامله در بورس می خواهد سهام بیشتری عرضه کند، شریک مجاز سهام را از شاخص خریداری می کند. مانند S&P 500 که توسط صندوق ردیابی می شود و آنها را به صندوق قابل معامله در بورس برای سهام جدید صندوق قابل معامله در بورس با ارزش برابر می فروشد یا مبادله می کند. به نوبه خود، شریک مجاز سهام صندوق قابل معامله در بورس را در بازار برای کسب سود می فروشد. هنگامی که یک شریک مجاز سهام را به حامی صندوق قابل معامله در بورس در ازای سهام این صندوق می فروشد، ببخشی از سهام مورد استفاده در معامله، واحد ایجاد نامیده می شود.

ایجاد در زمانی که سهام با قیمت پرمیوم معامله می شود

یک صندوق قابل معامله در بورس را تصور کنید که در سهام S&P 500 سرمایه گذاری می کند و قیمت سهام آن در پایان بازار 101 دلار است. اگر ارزش سهامی که صندوق قابل معامله در بورس در اختیار دارد تنها 100 دلار به ازای هر سهم ارزش داشت، در این صورت قیمت 101 دلاری صندوق با پرمیوم ارزش خالص دارایی صندوق (NAV) معامله می‌شود. ارزش خالص دارایی یک مکانیسم حسابداری است که ارزش کلی دارایی ها یا سهام در یک صندوق قابل معامله در بورس را تعیین می کند.

یک شریک مجاز انگیزه ای برای بازگرداندن قیمت سهام صندوق قابل معامله در بورس به تعادل با ارزش خالص دارایی صندوق دارد. برای انجام این کار، شریک مجاز سهام سهامی را که صندوق قابل معامله در بورس می خواهد در پرتفوی خود نگه دارد، از بازار می خرد و در ازای سهام صندوق قابل معامله در بورس به صندوق می فروشد. در این مثال، شریک مجاز در حال خرید سهام در بازار آزاد به ارزش 100 دلار به ازای هر سهم است اما سهام صندوق قابل معامله در بورس را که در بازار آزاد معامله می‌شوند به قیمت 101 دلار در هر سهم دریافت می‌کند. این فرآیند ایجاد نامیده می شود و باعث افزایش تعداد سهام صندوق قابل معامله در بورس در بازار می شود. اگر بقیه موارد ثابت بماند، افزایش تعداد سهام موجود در بازار باعث کاهش قیمت صندوق قابل معامله در بورس و مطابقت سهام با ارزش خالص دارایی صندوق خواهد شد.

بازخرید صندوق قابل معامله در بورس

برعکس، یک شریک مجاز نیز سهام صندوق قابل معامله در بورس را در بازار آزاد خریداری می کند. سپس شریک مجاز این سهام را در ازای سهام تک تک سهامی که شریک مجاز می تواند در بازار آزاد بفروشد، به حامی صندوق قابل معامله در بورس می فروشد. در نتیجه، تعداد سهام صندوق قابل معامله در بورس از طریق فرآیندی به نام بازخرید کاهش می یابد.

مقدار فعالیت بازخرید و ایجاد تابعی از تقاضا در بازار است و اینکه آیا صندوق قابل معامله در بورس با تخفیف یا حق بیمه به ارزش دارایی‌های صندوق معامله می‌کند.

بازخرید در زمانی که سهام با تخفیف معامله می شود

یک صندوق قابل معامله در بورس را تصور کنید که سهام را در شاخص راسل 2000 دارد و در حال حاضر با قیمت 99 دلار به ازای هر سهم معامله می شود. اگر ارزش سهامی که صندوق قابل معامله در بورس در صندوق نگهداری می کند 100 دلار به ازای هر سهم باشد، صندوق قابل معامله در بورس با تخفیف نسبت به ارزش خالص دارایی خود معامله می کند.

برای بازگرداندن قیمت سهام صندوق قابل معامله در بورس به ارزش خالص دارایی خود، یک شریک مجاز سهام صندوق قابل معامله در بورس را در بازار آزاد خریداری می کند و آنها را در ازای سهام سبد سهام پایه به صندوق قابل معامله در بورس می فروشد. در این مثال، شریک مجاز می تواند در ازای سهام صندوق قابل معامله در بورس که به قیمت 99 دلار خریداری کرده است، مالکیت 100 دلار سهام را خریداری کند. این فرآیند بازخرید نامیده می شود و باعث کاهش عرضه سهام صندوق قابل معامله در بورس در بازار می شود. وقتی عرضه سهام صندوق قابل معامله در بورس کاهش می یابد، قیمت باید افزایش یابد و به ارزش خالص دارایی خود نزدیک شود.

مقایسه صندوق های قابل معامله در بورس با صندوق های سرمایه گذاری مشترک و سهام

مقایسه ویژگی‌های صندوق قابل معامله در بورس، صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک و سهام می‌تواند در دنیایی متغیر کارمزدها و سیاست‌های کارگزار، چالش برانگیز باشد. اکثر سهام، صندوق های قابل معامله در بورس و صندوق های سرمایه گذاری مشترک را می توان بدون کارمزد خرید و فروش کرد. صندوق ها و اکثر صندوق قابل معامله در بورس به دلیل هزینه های مدیریتی با سهام تفاوت دارند، اگرچه سال هاست که روند کاهشی داشته اند. به طور کلی، صندوق قابل معامله در بورس معمولاً نسبت به صندوق های سرمایه گذاری مشترک، کارمزدهای متوسط کمتری دارند. در اینجا به مقایسه سایر شباهت ها و تفاوت ها می پردازیم.

ارزیابی صندوق های قابل معامله در بورس

فضای صندوق قابل معامله در بورس در سال های اخیر با سرعت فوق العاده ای رشد کرده است و تا سال 2019 به 4 تریلیون دلار دارایی سرمایه گذاری شده رسیده است. افزایش چشمگیر گزینه های موجود در اختیار سرمایه گذاران این صندوق ها، فرآیند ارزیابی صندوق های مناسب احتمالی را، پیچیده کرده است. در زیر چند نکته وجود دارد که ممکن است بخواهید هنگام مقایسه این صندوق ها در نظر داشته باشید.

هزینه ها

نرخ هزینه یک صندوق قابل معامله در بورس نشان می دهد که شما چقدر برای عملیات و مدیریت صندوق پرداخت خواهید کرد. اگرچه صندوق‌های سرمایه ثابت نسبت به صندوق های قابل معامله در بورس با مدیریت شناور نرخ هزینه‌های کمتری دارند، اما هنوز طیف وسیعی از نرخ های هزینه حتی در این دسته‌ها وجود دارد. مقایسه نرخ های هزینه یک ملاحظات کلیدی در پتانسیل سرمایه گذاری کلی یک صندوق قابل معامله در بورس است.

تنوع دهی

تقریباً همه صندوق قابل معامله در بورس ها مزایای متنوعی را نسبت به خرید سهام فردی ارائه می دهند. با این حال، برخی از صندوق قابل معامله در بورس ها بسیار متمرکز هستند – چه از نظر تعداد اوراق بهاداری که نگهداری می کنند و چه در وزن آن اوراق. به عنوان مثال، صندوقی که نیمی از دارایی های خود را در دو یا سه موقعیت متمرکز می کند، ممکن است تنوع کمتری نسبت به صندوقی با اجزای کل پرتفوی کمتر اما توزیع دارایی گسترده تر داشته باشد.

نقدینگی

صندوق هایی با AUM بسیار پایین یا میانگین معاملات روزانه پایین، به دلیل موانع نقدینگی، هزینه های معاملاتی بالاتری را متحمل می شوند. این عامل مهمی است که باید هنگام مقایسه صندوقی که ممکن است از نظر استراتژی یا محتوای پورتفولیو مشابه باشند در نظر گرفت.

اولین صندوق قابل معامله در بورس (ETF)

اولین صندوق قابل معامله در بورس اغلب به SPDR S&P 500 ETF (SPY) که توسط  شرکت استیت استریت گلوبال ادوایزرز (State Street Global Advisors) در 22 ژانویه 1993 راه اندازی شد، نسبت داده می شود. با این حال، زمینه سازهایی برای SPY وجود داشت، به ویژه اوراق بهاداری به نام واحدهای مشارکت شاخص فهرست شده در بورس اوراق بهادار تورنتو (TSX) که شاخص 35 تورنتو را که در سال 1990 ظاهر شد، دنبال می کرد.

صندوق قابل معامله در بورس چه تفاوتی با صندوق شاخص دارد؟

صندوق شاخص (index fund) معمولاً به صندوق سرمایه گذاری مشترکی اطلاق می شود که یک شاخص را دنبال می کند. یک صندوق قابل معامله در بورس شاخص تقریباً به همین روش ساخته می شود و سهام یک شاخص را نگه می دارد و آن را دنبال می کند. با این حال، یک صندوق قابل معامله در بورس نسبت به صندوق های سرمایه گذاری شاخص، مقرون به صرفه تر و نقدشونده تر است. همچنین می‌توانید در طول روز مستقیماً در بورس اوراق بهادار یک صندوق قابل معامله در بورس خریداری کنید، در حالی که یک صندوق سرمایه‌گذاری مشترک فقط در پایان هر روز معاملاتی از طریق یک کارگزار معامله می‌شود.

تعداد

تعداد صندوق های قابل معامله در بورس، همراه با مقدار دارایی هایی که در اختیار دارند، طی دو دهه گذشته به طور چشمگیری افزایش یافته است. در سال 2020، تخمین زده می شود که 7602 صندوق قابل معامله در بورس فردی در سراسر جهان فهرست شده است.

نحوه کار

یک ارائه دهنده، صندوق قابل معامله در بورس را بر اساس یک روش خاص ایجاد می کند و سهام آن صندوق را به سرمایه گذاران می فروشد. ارائه دهنده، اوراق بهادار موجود در سبد سهام این صندوق را معامله میکند. سرمایه گذاران مالک دارایی های اساسی نیستند، اما ممکن است همچنان واجد شرایط پرداخت سود سهام، سرمایه گذاری مجدد و سایر مزایا باشند.

چگونه می توان در آنها سرمایه گذاری کرد؟

از آنجایی که سهام صندوق قابل معامله در بورس مانند سهام معامله می شود، رایج ترین راه خرید و فروش صندوق قابل معامله در بورس برای سرمایه گذاران فردی از طریق یک کارگزار است. حساب های کارگزاری به سرمایه گذاران این امکان را می دهد که معاملات صندوق قابل معامله در بورس را به صورت دستی یا از طریق یک رویکرد منفعلانه مانند Robo-Avisor انجام دهند. سرمایه‌گذارانی که رویکرد عملی‌تری را انتخاب می‌کنند، باید در بازار رو به رشد صندوق قابل معامله در بورس را برای خرید جستجو کنند، و در نظر داشته باشند که برخی از صندوق های قابل معامله در بورس برای سرمایه‌گذاری بلندمدت برخی دیگر برای خرید و فروش در یک دوره کوتاه مدت طراحی شده‌اند.

حساب صندوق قابل معامله در بورس چیست؟

در بیشتر موارد، برای سرمایه گذاری در صندوق های قابل معامله در بورس نیازی به ایجاد حساب خاصی نیست. یکی از جذابیت های اولیه این صندوق ها این است که می توان آنها را در طول روز و با انعطاف پذیری سهام معامله کرد. به همین دلیل، معمولاً می توان با یک حساب کارگزاری اولیه، در این صندوق ها سرمایه گذاری کرد.

هزینه

صندوق های قابل معامله در بورس دارای هزینه های اداری و سربار هستند که عموماً توسط سرمایه گذاران پوشش داده می شود. این هزینه ها به عنوان «نرخ هزینه» شناخته می شوند و معمولاً درصد کمی از سرمایه گذاری را نشان می دهند. رشد صنعت صندوق های قابل معامله در بورس به طور کلی باعث کاهش نرخ هزینه شده است و صندوق قابل معامله در بورس را در میان مقرون به صرفه ترین ابزار سرمایه گذاری قرار داده است. با این حال، بسته به نوع صندوق قابل معامله در بورس و استراتژی سرمایه‌گذاری آن، می‌تواند طیف گسترده‌ای از نرخ های هزینه را داشته باشد.

در نیپوتو مارکت امکان خرید و فروش ارز دیجیتال برای شما فراهم شده است.

ترجمه شده توسط مجله خبری نیپوتو