اگر قیمت اتر به ۱۰۰ هزار دلار برسد، اتریوم به اقتصادی چندتریلیون دلاری تبدیل خواهد شد که تأثیرات گسترده‌ای بر کل بازارهای مالی خواهد داشت.

در این قیمت، با در نظر گرفتن عرضه در گردش فعلی ۱۲۱.۱ میلیون واحد ETH، ارزش بازار اتریوم به حدود ۱۲.۱ تریلیون دلار می‌رسد. یعنی حدود ۳.۲ برابر ارزش بازار اپل و معادل تقریباً ۴۴ درصد ارزش بازار طلا.

اگر حدود ۳۶ میلیون اتر (معادل ۲۹.۵٪ از کل عرضه) در حالت سهام‌گذاری باقی بماند، به‌تنهایی ۳.۶ تریلیون دلار سرمایه قفل‌شده را نمایندگی می‌کند. در چنین مقیاسی، تمامی شاخص‌های مرتبط از بودجه امنیت شبکه (از طریق پاداش‌های استیکینگ) تا اثر دلاری کارمزدها و پایه وثیقه‌ای که از امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) و صندوق‌های ETF پشتیبانی می‌کند، چند برابر می‌شوند.

در این رابطه بخوانید‌ : چگونه می توانیم هودلر بهتری باشیم؟

این مقاله به بررسی نه‌تنها چگونگی رسیدن ETH به ۱۰۰ هزار دلار، بلکه پیامدهای اقتصادی چنین سطحی از ارزش می‌پردازد.

پیش‌بینی تاریخی از VanEck

شرکت مدیریت دارایی VanEck یکی از برجسته‌ترین پیش‌بینی‌ها را در مورد اتر ارائه کرده است. این شرکت در ۵ ژوئن ۲۰۲۴، مدلی برای ارزش‌گذاری اتر در سال ۲۰۳۰ منتشر کرد که در آن قیمت ۱۵۴ هزار دلار به‌عنوان سناریوی صعودی و ۲۲ هزار دلار به‌عنوان سناریوی پایه پیش‌بینی شده بود.

چه عواملی می‌تواند اتر را به ۱۰۰ هزار دلار برساند؟

رسیدن به چنین قیمتی به چند نیروی پایدار و هم‌زمان نیاز دارد:

۱. ورود مستمر سرمایه‌گذاران نهادی

صندوق‌های اسپات اتر (Spot ETH ETFs) نشان داده‌اند که می‌توانند سرمایه‌های کلانی جذب کنند. اگر دامنه این سرمایه‌گذاری‌ها از میزهای معاملاتی کریپتو به صندوق‌های بازنشستگی، مدیران ثروت و حساب‌های بازنشستگی گسترش یابد، جریان ایجاد سرمایه به شکلی تدریجی اما پایدار عرضه را کاهش می‌دهد.

۲. رشد دلارهای آن‌چِین

استیبل‌کوین‌ها به نزدیکی رکورد ۳۰۰ میلیارد دلار رسیده‌اند و صندوق‌های توکنیزه‌شده اوراق خزانه آمریکا از مرحله آزمایشی به مرحله استفاده واقعی به‌عنوان وثیقه رسیده‌اند.

صندوق BUIDL متعلق به بلک‌راک حدود ۳ میلیارد دلار دارایی دارد و محصولات مشابهی مانند VBILL نیز فعال‌اند. گسترش استفاده روزمره از دلارهای دیجیتال و وثیقه‌های آن‌چِین در اتریوم و رول‌آپ‌ها (L2ها) نقدینگی را افزایش داده و کارمزدها و نرخ توکن‌سوزی اتر را بالا می‌برد.

۳. مقیاس‌پذیری همراه با حفظ ارزش اتر

ارتقای Dencun هزینه انتشار داده‌ها برای رول‌آپ‌ها را از طریق تراکنش‌های «blob» کاهش داده است، به‌طوری‌که هزینه کاربران در لایه دوم به چند سنت محدود می‌شود. با این حال، رول‌آپ‌ها همچنان تسویه خود را در شبکه اصلی اتریوم و با ETH انجام می‌دهند و کارمزدهای مبتنی بر blob نیز سوزانده می‌شوند.

به این ترتیب، فعالیت‌ها می‌توانند در سطوح بالاتر افزایش یابند بدون آنکه اتریوم از چرخه ارزش حذف شود.

همچنین بخوانید : تپ سواپ TapSwap چیست : بازی Tap-to-Earn تلگرام

۴. مکانیزم‌های کمیابی

بیش از ۳۶ میلیون اتر (۲۹٪ از عرضه) در استیکینگ قفل شده و این موضوع عرضه در گردش را محدودتر کرده است. لایه جدیدی از سرمایه‌گذاری به نام restaking نیز نقدینگی بیشتری را قفل می‌کند. با در نظر گرفتن سوزاندن مداوم کارمزدها، ورود سرمایه به بازاری با عرضه محدودتر منجر به یک چرخه بازخورد مثبت می‌شود.

۵. شرایط کلان اقتصادی و انتظارات

اکثر پیش‌بینی‌ها برای بازه ۲۰۲۵ تا ۲۰۲۸، قیمت اتر را بین ۷٬۵۰۰ تا ۲۵٬۰۰۰ دلار و در سناریوی پایه سال ۲۰۳۰، ۲۲٬۰۰۰ دلار تخمین می‌زنند. رسیدن به ۱۰۰ هزار دلار نیازمند ترکیبی از چند عامل است:

• صدها میلیارد دلار سرمایه در صندوق‌های ETF
• چند تریلیون دلار دارایی آن‌چِین و پروژه‌های توکنیزه‌شده
• حفظ سهم بازار اتریوم و تداوم سوزاندن کارمزدها در دوره‌ای با نقدینگی مطلوب

برای اتر، یک ارتقای فنی یا موج کوتاه سفته‌بازی به‌تنهایی کافی نیست.

نشانه واقعی صعود زمانی دیده می‌شود که روندهای پایدار هم‌زمان شوند — از جمله ورود مداوم سرمایه به ETFها، افزایش استفاده از استیبل‌کوین‌ها و صندوق‌های توکنیزه‌شده در اتریوم و لایه دوم، رشد تراکنش‌ها و سوزاندن کارمزدها، و گسترش مشارکت از طریق استیکینگ و رستیکینگ

اقتصاد شبکه اتریوم با قیمت ۱۰۰ هزار دلاری

وقتی قیمت اتر به شش رقم (۱۰۰ هزار دلار) برسد، حتی تغییرات کوچک در پارامترهای شبکه به جریان‌های دلاری عظیمی تبدیل می‌شود و همین جریان‌ها در نهایت تأمین‌کننده امنیت شبکه خواهند بود.

در مکانیزم اثبات سهام (PoS) اتریوم، میزان صدور توکن‌های جدید با مقدار ETH استیک‌شده مرتبط است. هرچه تعداد بیشتری از اترها قفل شوند، پاداش به ازای هر اعتبارسنج کاهش می‌یابد. بنابراین امنیت شبکه افزایش می‌یابد بدون آن‌که تورم بیش از حد ایجاد شود.

اما با قیمت ۱۰۰ هزار دلاری، نکته مهم‌تر ارزش دلاری همین پاداش‌هاست.

بودجه امنیتی بر اساس قیمت ۱۰۰ هزار دلار برای هر ETH

فرمول ساده است:

بودجه امنیتی دلاری = مقدار ETH صادرشده در سال × قیمت ETH

در این سطح:

• اگر سالانه ۱۰۰ هزار ETH صادر شود → ۱۰ میلیارد دلار
• اگر ۳۰۰ هزار ETH صادر شود → ۳۰ میلیارد دلار
• اگر ۱ میلیون ETH صادر شود → ۱۰۰ میلیارد دلار

این ارقام علاوه بر درآمد حاصل از کارمزدهای اولویت‌دار و حداکثر ارزش قابل استخراج (MEV) هستند که از تولید بلاک به دست می‌آیند.

با گسترش فعالیت‌های آنچین، این درآمدها نیز به‌صورت دلاری رشد می‌کنند. بنابراین تعداد بیشتری از اعتبارسنج‌ها جذب شبکه می‌شوند، در حالی‌که بازده درصدی کاهش می‌یابد اما پاداش دلاری کلی همچنان افزایش می‌یابد.

در مقابل، EIP-1559 کارمزد پایه و پس از ارتقای Dencun، کارمزد blobها را در هر بلاک می‌سوزاند. استفاده بیشتر، سوزاندن را نیز بیشتر می‌کند.

اینکه عرضه خالص در قیمت‌های شش‌رقمی تورمی باشد یا ضدتورمی، به توازن میان صدور و سوزاندن بستگی دارد یعنی میزان استفاده کاربران از فضای بلاک در لایه ۱ و لایه ۲.

تأثیر استیکینگ بر نقدینگی

افزایش سهم ETH استیک‌شده باعث کاهش عرضه قابل‌معامله و هدایت بیشتر فعالیت‌ها به سمت توکن‌های استیکینگ نقدشونده (LST) و لایه‌های Restaking می‌شود.

این سازوکار از نظر سرمایه کارآمد است، اما تمرکز ریسک را نیز افزایش می‌دهد: سلطه اپراتورها، صف‌های خروج طولانی، زمانی که پای تریلیون‌ها دلار در میان است، اهمیت حیاتی دارند.

در مجموع، میزان صدور که در مقیاس ETH اندک به نظر می‌رسد، در مقیاس دلاری به ده‌ها میلیارد دلار برای امنیت شبکه تبدیل می‌شود، و توکن سوزی که ناچیز به نظر می‌رسد، می‌تواند بخش قابل‌توجهی از آن را خنثی کند.

ترکیب میان استیکینگ مستقیم، LSTها و Restaking به عامل اصلی تعیین‌کننده امنیت و نقدینگی بازار بدل می‌شود.

💡 بودجه امنیتی در واقع مجموع پاداش‌هایی است که اتریوم سالانه به اعتبارسنج‌ها پرداخت می‌کند تا شبکه را امن نگه دارند.

کاربرد اتریوم با قیمت ۱۰۰ هزار دلاری

کاربران فقط زمانی حاضرند با اتر شش‌رقمی کار کنند که تراکنش‌های روزمره همچنان ارزان و تجربه کاربری پایدار بماند.

در این سطح قیمت، کارمزدهای گس در لایه ۱ به معادل دلاری بسیار بالاتری تبدیل می‌شوند.

اینجاست که ارتقای Dencun نقش «سوپاپ اطمینان» را دارد: رول‌آپ‌ها داده‌های blob را بسیار ارزان‌تر منتشر می‌کنند، بنابراین تراکنش‌های معمول در لایه ۲ با هزینه چند سنت انجام می‌شود، در حالی‌که این رول‌آپ‌ها همچنان برای تسویه‌ حساب در لایه ۱ از ETH استفاده می‌کنند.

فرآیند سوزاندن کارمزدها نیز همچنان ادامه دارد. کارمزد پایه در لایه ۱ و کارمزد blobها هر دو سوزانده می‌شوند.

بنابراین هرچه استفاده بیشتر شود، ETH بیشتری از گردش خارج می‌شود.

قیمت ۱۰۰ هزار دلاری تنها در صورتی پایدار است که کاربران واقعی به استفاده از شبکه ادامه دهند.

L2های ارزان کاربران خرد و کسب‌وکارها را حفظ می‌کنند، در حالی‌که تسویه‌ حساب در L1 و سوزاندن کارمزدها تقاضا و کاهش عرضه را تضمین می‌کند. حلقه بازخوردی که لازمه پایداری ارزش بالای ETH است.

منابع اصلی جریان در قیمت ۱۰۰ هزار دلار

در این سطح، دیگر تیترها نیستند که بازار را تعریف می‌کنند، بلکه منابع جریان سرمایه هستند:

۱. ETFها؛ خریداران ساختاری

صندوق‌های اسپات اتریوم، ورودی‌های منظم سرمایه‌گذاری و بازنشستگی را به جریان‌های پایدار خرید تبدیل می‌کنند.

بیشتر این صندوق‌ها از استیکینگ استفاده نمی‌کنند، بنابراین بخشی از عرضه آزاد برای کشف قیمت حفظ می‌شود. این توازن میان خرید مستمر ETFها و نقدینگی مناسب فروشندگان، باعث می‌شود رشد قیمت‌ها به روندی پایدار تبدیل شود نه نوسان کوتاه‌مدت.

۲. دیفای؛ رشد مکانیکی و ریسک مضاعف

با افزایش قیمت، ارزش وثیقه‌ها بیشتر شده و ظرفیت وام‌دهی بالا می‌رود. درآمد پروتکل‌ها از کارمزد و MEV نیز افزایش می‌یابد.

اما ریسک هم بیشتر می‌شود، محدوده‌های لیکوئیدیشن گسترده‌تر، پارامترهای ریسک سخت‌گیرانه‌تر و فشار بیشتر بر اوراکل‌ها هنگام نوسانات شدید.

۳. استیبل‌کوین‌ها؛ لایه تسویه حساب

استیبل‌کوین‌ها موتور اصلی پرداخت‌ها و انتقال‌های روزمره هستند.

با رشد عرضه و گردش آن‌ها در اتریوم و رول‌آپ‌ها، نقدینگی بازار افزایش می‌یابد، در حالی‌که کاربران همچنان کارمزدهای پایین لایه ۲ را می‌پردازند.

رول‌آپ‌ها برای انتشار داده و تسویه‌ حساب در لایه ۱ از ETH استفاده می‌کنند، که این موضوع موقعیت اتریوم را در مرکز اقتصاد آن‌چِین حفظ می‌کند.

ترکیب ETFها (به‌عنوان خریداران پایدار) با فعالیت پیوسته دیفای و استیبل‌کوین‌ها، از هر دو سو از قیمت ۱۰۰ هزار دلاری حمایت می‌کند:

خرید مستمر از سمت صندوق‌ها + مصرف و سوزاندن مداوم ETH در شبکه.

چه عواملی می‌توانند مسیر ۱۰۰ هزار دلاری را تهدید کنند؟

ارزش‌های بزرگ، اثرات جانبی بزرگ‌تری دارند: از نوسان بیشتر و نظارت شدیدتر گرفته تا ریسک‌های عملیاتی در مقیاس وسیع.

• افزایش سرعت لیکوئیدیشن‌ها و نوسانات: بازارهای پر‌اهرم می‌توانند با کوچک‌ترین شوک دچار زنجیره‌ای از لیکوئیدیشن شوند.
• مقررات سخت‌تر: نظارت دقیق‌تر بر استیکینگ، استیکینگ نقدشونده، Restaking، صندوق‌های ETF و اپلیکیشن‌های مصرفی محتمل است.
• تمرکزگرایی: وابستگی زیاد به اعتبارسنج‌ها، اپراتورهای اصلی رول‌آپ یا اوراکل‌های مشترک می‌تواند به ریسک سیستمی تبدیل شود.
• شکاف تجربه کاربری: فعالیت روزمره به سمت L2ها متمایل می‌شود، در حالی‌که L1 برای تسویه‌ حساب‌های بزرگ باقی می‌ماند. در عین حال، جوایز دلاری بزرگ‌تر، حملات پیچیده‌تری را جذب می‌کنند و تنوع کلاینت‌ها و طراحی بازار MEV اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.

در نهایت، پایداری قیمت ۱۰۰ هزار دلاری به عواملی مانند تنوع اپراتورها، صف خروج سالم، پارامترهای ریسک محتاطانه، کلاینت‌های مقاوم و اوراکل‌های دقیق بستگی دارد. همان شاخص‌هایی که سرمایه‌گذاران نهادی نیز زیر نظر دارند.

وقتی این مؤلفه‌ها با ورود مستمر سرمایه ETFها و رشد واقعی فعالیت آن‌چِین هم‌راستا شوند،

رسیدن به ۱۰۰ هزار دلار دیگر خیال‌پردازی نخواهد بود.

ترجمه شده توسط مجله خبری نیپوتو