وستینگ کریپتو چیست؟

فرآیند قفل کردن توکن ها یا ارزهای دیجیتال برای مدت زمان از پیش تعیین شده قبل از اینکه دارنده توکن به طور کامل به آنها دسترسی داشته باشد یا آنها را انتقال دهد، وستینگ نامیده می شود.

معمولاً در عرضه اولیه کوین (ICO)، فروش توکن و سایر فعالیت‌های جذب سرمایه مرتبط با ارز دیجیتال استفاده می‌شود. وستینگ با هدف ایجاد انگیزه برای تعهد طولانی مدت و جلوگیری از فروش عجولانه توسط سرمایه گذاران اولیه یا اعضای تیم برای کسب سود و سپس ترک کسب و کار طراحی شده است. افراد یا نهادهایی که توکن‌ها را دریافت می‌کنند، به مرور زمان، معمولاً در فواصل زمانی از پیش تعیین‌شده، با تحمیل یک دوره وستینگ، به آنها دسترسی پیدا می‌کنند.

در حالی که برنامه‌های وستینگ در معرض تغییر هستند، معمولاً شامل یک دوره انتشار یا کلیف cliff و به دنبال آن دوره‌های انتشار منظم هستند. برای مثال، توکن‌ها ممکن است یک کلیف یک ساله داشته باشند و پس از آن با پرداخت‌های ماهانه مساوی در دسترس قرار گیرند.

در این رابطه بخوانید‌ : معضل سه‌گانه بلاکچین چیست؟ (Blockchain Trilemma)

وستینگ اغلب برای موارد زیر اعمال می شود:

تیم و مشاوران: برای اطمینان از تعهد مستمر اعضای تیم و مشاوران به پروژه، توکن‌هایی که به توسعه‌دهندگان پروژه داده می‌شوند ممکن است مشمول دوره VESTING شوند.

سرمایه گذاران: سرمایه گذاران اولیه در فروش ICO یا توکن نیز ممکن است مشمول دوره های وستینگ برای جلوگیری از سفته بازی کوتاه مدت باشند.

بنیانگذاران: برای تطبیق علایق با عملکرد بلندمدت پروژه، بنیانگذاران پروژه یا اعضای اصلی تیم ممکن است توکن های خود را قفل کنند.

قراردادهای هوشمند در بلاک چین معمولاً برای پیاده سازی وستینگ استفاده می شوند و اطمینان حاصل می شود که مقررات شفاف و خودکار اعمال می شوند. این مکانیسم به ایجاد اعتماد در میان جامعه و سرمایه گذاران کمک می کند، زیرا نشان دهنده تعهد سهامداران کلیدی به موفقیت پروژه در دراز مدت است.

به طور معمول، توکن ها از طریق روش های مختلف پس از دوره وستینگ آزاد می شوند. در این فرآیند، توکن هایی که قبلا برای یک دوره از پیش تعیین شده قفل شده بودند، آزاد می شوند. دارندگان توکن می توانند به تدریج به دارایی های خود دسترسی پیدا کنند، که اغلب طی چند مرحله اتفاق می افتد. شرایط انتشار می تواند شامل یک برنامه زمانی مبتنی بر زمان یا معیارهای عملکرد باشد.

انواع وستینگ در دنیای ارزهای دیجیتال

انواع مختلف وستینگ در فضای کریپتو شامل وستینگ مبتنی بر زمان، مبتنی بر نقطه عطف، ترکیبی و وستینگ معکوس است.

وستینگ بر اساس زمان

در وستینگ مبتنی بر زمان، توکن‌ها به تدریج در مدت زمان معینی آزاد می‌شوند. به عنوان مثال، اتریوم Ethereum یک سیستم اختصاصی مبتنی بر زمان را برای حامیان اولیه خود پیاده سازی کرد. قراردادهای هوشمند چندگانه در دسترس عموم، امکان واگذاری تدریجی توکن‌های ERC-20 را فراهم می‌کنند.

وستینگ مبتنی بر نقطه عطف

در وستینگ بر اساس نقطه عطف، توزیع توکن منوط به دستیابی به اهداف یا معیارهای خاص پروژه است. برخی از پروژه های بلاک چین ممکن است یک سیستم وستینگ مشروط به نقاط عطف برای شرکا و اعضای تیم خود پیاده سازی کنند.

برای مثال، درصدی از توکن‌های قفل شده ممکن است پس از اجرای موفقیت‌آمیز یک ویژگی خاص، پایان موفقیت‌آمیز به‌روزرسانی پروتکل یا سایر نقاط عطف پروژه توزیع شوند.

همچنین بخوانید : شاخص فاندینگ ریت (Funding Rates) در بازار کریپتو چیست؟

وستینگ ترکیبی

این گزینه عناصری از وستینگ مبتنی بر زمان و مبتنی بر نقطه عطف را ترکیب می کند. پروژه های بلاک چین اغلب از یک مدل ترکیبی برای تخصیص توکن استفاده می کنند. بخشی از توکن‌های اختصاص داده شده به تیم و حامیان اولیه، از یک برنامه اختصاصی مبتنی بر زمان پیروی می‌کنند و به تدریج در مدت زمان مشخصی آزاد می‌شوند.

به طور همزمان، بخش دیگری با دستیابی پروژه به نقاط عطف از پیش تعیین شده مرتبط است. این رویکرد دوگانه هماهنگی با اهداف پروژه را تضمین می کند و تعهد بلند مدت و نقاط عطف را به رسمیت می شناسد.

وستینگ معکوس

توکن‌هایی که دریافت‌کننده در ابتدا در اختیار دارد ممکن است در صورت برآورده نشدن الزامات خاص از بین بروند. Filecoin برای کاربران Simple Agreement for Future Tokens (SAFT) خود از وستینگ معکوس استفاده کرد.

وستینگ ارز دیجیتال در مقابل مدل‌های وستینگ سنتی

در حالی که وستینگ رمز ارز از فناوری بلاک چین برای شفافیت و اتوماسیون استفاده می کند، وستینگ سنتی به مدیریت متمرکز برای دستیابی به اهداف مشابه در چارچوب سنتی شرکت متکی است.

مدل‌های وستینگ ارزهای دیجیتال شباهت‌هایی با مدل‌های سنتی دارند، اما به دلیل ماهیت منحصر به فرد دارایی‌های مبتنی بر بلاک چین، تفاوت هایی نیز دارند. در دنیای ارزهای دیجیتال، وستینگ معمولاً از طریق قراردادهای هوشمند مبتنی بر بلاک چین انجام می‌شود که اجرای خودکار و شفاف قوانین را فراهم می‌کند.

روش‌های وستینگ سنتی معمولاً از طریق سیستم‌های متمرکز توسط کسب‌وکارها و مؤسسات مالی مدیریت می‌شوند، برخلاف وستینگ کریپتو که اغلب از قراردادهای هوشمند در پلتفرم‌های غیرمتمرکز استفاده می‌کند.

وستینگ چگونه بر عرضه توکن تأثیر می گذارد؟

وستینگ توکن، انتشار تدریجی توکن‌های در گردش را مدیریت می‌کند و بر عرضه موجود و پویایی بازار تأثیر می‌گذارد.

وستینگ با کنترل عرضه توکن های موجود در بازار در طول زمان، مستقیماً بر عرضه توکن های در گردش تأثیر می گذارد. توکن هایی که مربوط به وستینگ هستند معمولاً فوراً برای ترید یا گردش در دسترس نیستند.

به همین دلیل، تا زمانی که این توکن ها به طور کامل آزاد نشوند، به عنوان بخشی از عرضه موجود در نظر گرفته نمی شوند. عرضه در گردش در طول دوره وستینگ کاهش می یابد، که بر معیارهایی مانند سرمایه بازار و نقدینگی موجود تأثیر می گذارد.

توکن‌ها زمانی وارد گردش می‌شوند که به‌تدریج آزاد شده یا بر اساس زمان‌بندی یا شرایط از پیش تعیین‌شده آزاد شوند. این امر می تواند بر پویایی بازار، احساسات سرمایه گذار و تعادل عرضه و تقاضا تأثیر بگذارد.

مزایای وستینگ ارزهای دیجیتال

وستینگ ارز دیجیتال با قراردادهای هوشمند، شفافیت، انعطاف پذیری و امنیت منافع ذینفعان را با موفقیت بلندمدت تضمین می کند و اعتماد سرمایه گذاران را جلب می کند.

با استفاده از قراردادهای هوشمند در شبکه‌های غیرمتمرکز، الزامات وستینگ به صورت شفاف و خودکار اجرا میشود که باعث ایجاد اعتماد در میان دارندگان توکن می‌شود.

خطرات و چالش‌های مرتبط با وستینگ کریپتو

عدم قطعیت نظارتی، آسیب پذیری قراردادهای هوشمند، ریسک نقدینگی و فقدان استانداردسازی چالش هایی را برای اثربخشی وستینگ ایجاد می کند.

دارایی های قفل شده ممکن است به دلیل نقص قرارداد هوشمند و اشتباهات کد به خطر بیفتند. پس از آزاد سازی توکن ها، ریسک نقدینگی ممکن است باعث نوسانات ناگهانی بازار یا حتی ریزش قیمت شود.

ترجمه شده توسط مجله خبری نیپوتو