پول چیست؟

پول سنگ بنای تمدن بشری و توسعه اقتصادی بوده است. پول اساسا یک واحد حساب و روشی برای ذخیره ارزش است و همچنین به عنوان ابزار مبادله ای عمل می کند که به افراد اجازه می دهد کالاها و خدمات خود را مبادله کنند.

پول یک واحد حساب است و می تواند اشکال مختلفی مانند سکه، ارز کاغذی، ارز مجازی یا دارایی های دیجیتال داشته باشد. در واقع، پول از کالاهای ساده مبادله ای به ارزهای دیجیتال تبدیل شده است. امروزه پول به صورت ارز فیات توسط بانک های مرکزی صادر می شود که پس از آن افراد، مشاغل و سایر نهادها از این پول برای مصارف مختلف استفاده می کنند.

پول امروزی عمدتاً دیجیتال و در نهایت ساختار جامعه است. این بدان معناست که پول در نهایت یک ابزار مشترک است که توسط انسان ها برای تسهیل تجارت و خلق ارزش ایجاد شده است.

در این رابطه بخوانید‌ : بلندر نتورک چیست و چه مزایایی دارد؟ | بررسی جامع بلندر نتورک

بدون شک، مبادله کالاها، خدمات و غیره تنها در صورتی می تواند انجام شود که طرفین به یکدیگر اعتماد داشته باشند. پول ممکن است از طریق اعتماد مستقیم یا اعتماد غیرمستقیم مبادله شود.

اگر پول به اعتماد بستگی داشته باشد، ارزش ذاتی ندارد. تصدیق توسط افراد صرفاً ارزش آن را تعیین می کند. این باور به پول قدرت می دهد و آن را به یک ابزار مبادله تقریبا ایده آل تبدیل می کند. یکی از نمونه‌های اولیه آن، سیستم واحد پول جزیره یاپ، نمونه‌ای از پول کالایی است که به «سنگ‌های رای» معروف هستند. جزیره ی یاپ یک منطقه در ایالات فدرال میکرونزیا و دارای یک ارز کاملا غیر معمول است. ارز آن ها از صدها دیسک غول پیکر از سنگهایی است که در سراسر جزیره پراکنده شده اند و بسیاری از آن ها سنگین هستند.

ارزش این سنگ با توجه به تاریخچه و ویژگی های آن تعیین می شد. ویژگی منحصر به فرد این سیستم پولی این است که سنگ ها به صورت فیزیکی در حین معاملات مبادله نمی شدند. در عوض، مالکیت از طریق یک سیستم سنتی شفاهی و حافظه تا زمانی که جامعه این انتقال را تصدیق می کرد، منتقل می شد.

می توان گفت، پول محصول نهادهای سیاسی است و دولت و بانک های مرکزی به ترتیب قدرت قانونگذاری و خلق پول را دارند. بانک‌های مرکزی میزان پول در گردش را کنترل می‌کنند و ممکن است پول جدیدی تولید کنند. در حالی که توانایی دولت در کنترل پول برای قدرت و اقتدار آن بسیار مهم است، باور انسان به پول در نهایت به تسهیل این فرآیند کمک می کند.

جدا از ارزش پول ایجاد شده توسط اعتماد به دولت و اقتصاد، ارزش آن نیز از نیاز و تقاضای آن ناشی می شود. در نهایت، تصور این است که پول کمیاب است و در یک عرضه محدود در دسترس ما است.

پول چگونه تکامل یافت؟

پول از کالاهای ساده مبادله ای به ارزهای دیجیتال تبدیل شده است. پول به عنوان وسیله ای برای تسهیل معامله و همکاری بین غریبه ها ظاهر شد. با گسترش و پیچیده شدن جوامع بشری، نیاز به یک وسیله مبادله مشترک بیش از پیش اهمیت یافت.

همچنین بخوانید : ارز دیجیتال چیست؟ و چه تفاوت هایی با ارزهای فیات دارد؟

مفاهیمی مانند ارزش و مالکیت در تعاملات انسانی از روزهای اولیه نقش مهمی داشتند. اولین اشکال پول، اشیاء مبادله ای مانند سنگ و دام بود. این اشیاء برای تسهیل مبادله مورد استفاده قرار می گرفتند و بر اساس سودمندی، کمبود، تقاضا و عرضه ارزش گذاری می شدند.

با بزرگ‌تر شدن سکونتگاه‌های انسانی و اختصاصی شدن محیط اطراف انسان پس از انقلاب کشاورزی، مفاهیمی مانند اقتصاد، تجارت و در نهایت پول به وجود آمد. در تمدن های باستانی از پول کالایی استفاده میشد و کالاها به عنوان ارز مورد استفاده قرار می گرفتند. با این حال، ظهور ارز فلزی به عنوان یک وسیله مبادله جدید بود که تأثیر قابل توجهی بر تکامل پول داشت.

پول فلزی ابزار ضروری در توسعه ساختارهای سیاسی متمرکز و ظهور دولت های مدرن بود. پول فلزی به حاکمان اجازه داد تا ارتش های لازم برای حفظ کنترل بر سرزمین های بزرگ را ایجاد کنند. استفاده از پول همچنین تجارت و بازرگانی را تسهیل کرد و منجر به ثروت و رشد بیشتر شد.

در روزهای اولیه بانکداری، طلافروشان پول، طلا و سایر فلزات را در خزانه های خود ذخیره می کردند و رسیدهایی را صادر می کردند که می توانست به عنوان نوعی پرداخت استفاده شود. این رسیدها به نماینده پول تبدیل شد. افراد از گواهی های کاغذی برای نشان دادن ارزش کالا استفاده می کردند که در نهایت منجر به توسعه پول کاغذی شد که امروزه نیز مورد استفاده قرار می گیرد.

حدود 50 سال پیش، پول فقط فیزیکی بود. در عصر مدرن، پول فیات به شکل پول دیجیتال با استفاده از ثبت الکترونیکی تراکنش های بانکی به شکل غالب مبادله ارزش تبدیل شده است. پول فیات توسط دولت و بانک مرکزی حمایت می شود و بر اساس اعتماد مردم به موسسات مذکور ارزش گذاری می شود. در واقع، دولت قدرت کنترل عرضه پول را دارد. می تواند ارزش پول فیات را از طریق سیاست های پولی، مانند چاپ پول بیشتر یا افزایش نرخ بهره، افزایش یا کاهش دهد.

پول فیات امروزه معمولاً توسط کالایی مانند طلا پشتیبانی نمی‌شود یا به ذخیره‌ای از سایر ذخایر فیزیکی مرتبط نیست. اساساً، ارز فیات غیرقابل تبدیل است و نمی توان آن را برای یک کالا بازخرید کرد زیرا ارزش ذاتی ندارد.

پول در عصر دیجیتال شکل‌های جدیدی مانند کارت‌های اعتباری، دارایی‌های دیجیتال، ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) و ارزهای دیجیتال به خود گرفته است. پرداخت های موبایلی و بانکداری آنلاین نیز به طور فزاینده ای محبوب شده اند. علاوه بر این، از زمان ظهور بیت کوین (BTC) در سال 2008، ارزهای دیجیتال سیستم ارزهای فیات را به چالش کشیده اند. پذیرش گسترده فناوری‌های پرداخت موبایلی نحوه تعامل ما با پول را تغییر داده است و نشان‌دهنده ماهیت در حال تحول پول و نقش آن در جامعه است.

استاندارد طلا چه بود؟

استاندارد طلا تا سال 1971 در بسیاری از کشورها مورد استفاده قرار می گرفت. استاندارد طلا یک سیستم پولی بود که در آن ارزش پول یک کشور به طلا متصل می شد، به این معنی که پول کاغذی را می توان در ازای طلا با نرخ ثابت بازخرید کرد. برخی معتقدند که کنار گذاشتن استاندارد طلا باعث بی ثباتی اقتصادی و تضعیف قدرت دولت ها شد. در مقابل، برخی این تغییر را برای یک اقتصاد جهانی پویاتر ضروری می دانند.

استاندارد طلا به دلیل انعطاف پذیری محدود سیاست پولی آن کنار گذاشته شد. بانک های مرکزی نتوانستند عرضه پول را برای پاسخ به شرایط اقتصادی تنظیم کنند. دلار ایالات متحده در سال 1971 از استاندارد طلا حذف شد و عملاً پول را به نوعی بدهی تبدیل کرد. در مقایسه با طلا، ارزش دلار آمریکا بیش از 95 درصد از سال 1971 کاهش یافته است. مهمتر از همه، ارزش طلا در سال 1971 به 35 دلار در هر اونس رسید، در حالی که ارزش آن 50 سال بعد به حدود 2100 دلار در هر اونس افزایش یافت. این اختلاف نشان دهنده کاهش قابل توجه قدرت خرید دلار است.

کنار گذاشتن این استاندارد منجر به نوسانات بیشتر ارز و فقدان انضباط مالی در بین دولت‌ها شد و باعث بی‌ثباتی اقتصادی و فشارهای تورمی در سراسر جهان شد. در واقع، از دست دادن استاندارد طلا منجر به تغییر قدرت اقتصادی از دولت به بازار و کاهش حاکمیت دولت و نفوذ بر سیاست پولی آن شده است.

علاوه بر این، لغو استاندارد طلا به طبقات متوسط و پایین آسیب رسانده است. فشارهای تورمی ناشی از فقدان انضباط مالی به طور نامتناسبی بر افرادی که تمکن مالی کمتری دارند تأثیر گذاشته و منجر به نابرابری اقتصادی بیشتر شده است.

برخی دیگر لغو استاندارد طلا را گامی ضروری به سوی یک اقتصاد جهانی انعطاف‌پذیرتر و سازگارتر می‌دانند، که در آن قدرت دولتی تضعیف نشد، بلکه صرفاً مجموعه ابزار سیاست پولی تغییر کرد. لغو استاندارد طلا منجر به یک سیستم مالی منعطف شده که دولت ها را قادر می سازد تا به طور موثرتری به بحران های اقتصادی واکنش نشان دهند و سیاست هایی را برای تقویت رشد اقتصادی دنبال کنند.

تفاوت بین سیستم پایاپای و سیستم پولی چیست؟

سیستم پایاپای سیستمی است که در آن کالاها و خدمات با کالاها و خدمات دیگر مبادله می شوند. سیستم پایاپای دارای محدودیت هایی بود، مانند فقدان معیار استاندارد ارزش و دشواری انجام مبادلات. سیستم پولی سیستمی است که در آن از پول به عنوان وسیله مبادله استفاده می شود. پول یک معیار ارزش استاندارد را فراهم می کند و موجب تسهیل تجارت میشود.

سیستم تهاتر اولین شکل معاملات (غیرمتمرکز) بود، در حالی که سیستم پولی یک سیستم مرکزی است که در آن پول به عنوان وسیله مبادله استفاده می شود. اساساً سیستم های تهاتر و پولی توسط انسان ها برای تسهیل معاملات ایجاد شده اند. هر دو رویکرد مستلزم اعتماد و تصدیق همه طرف های معامله است.

ویژگی تمرکزگرایانه آن، سیستم پولی را از منظرهای مختلف آسیب پذیر می کند. در واقع، به یک دفتر کل مرکزی نیاز دارد که به سانسور حساس است و امکان انجام تراکنش های ناشناس را نمی دهد (مگر اینکه از پول نقد استفاده شود).

ارزهای دیجیتال به عنوان گام بعدی در تکامل پول، دارای مزایای متعددی نسبت به سیستم های تهاتر و پولی هستند. ارز دیجیتال امکان تراکنش های بسیار کارآمد و راحت را فراهم می کند.

ارز دیجیتال برای هر کسی قابل استفاده است، تراکنش‌های همتا به همتای سریع و بدون نیاز به اعتماد و سیستم امنیتی و حریم خصوصی بهتری را ارائه می‌دهد.

سیاست پولی چگونه بر تورم تأثیر می گذارد؟

سیاست پولی اقدامات بانک مرکزی برای مدیریت عرضه پول و نرخ بهره برای دستیابی به اهداف اقتصادی خاص است. اگر بانک‌های مرکزی نرخ‌های بهره پایینی را تعیین کنند، پول زیادی برای وام‌دهی در دسترس قرار میگیرد که باعث فشار تورمی بر دستمزدها و قیمت‌ مصرف‌کننده می‌شود یا بالعکس. بانک های مرکزی امروزه ابزارهای جدیدی برای سیاست پولی به شکل CBDC های عمده فروشی و CBDC های خرده فروشی پیدا کرده اند.

یکی از اهداف اصلی بانک مرکزی حفظ ثبات قیمت به معنای کنترل تورم است. بانک‌های مرکزی این کار را از طریق سیاست‌های پولی خود انجام می‌دهند، که شامل دستکاری نرخ بهره برای تحریک اقتصاد است.

بانک های مرکزی از سیاست نرخ بهره پایین برای کاهش هزینه استقراض پول استفاده می کنند. در نهایت، پول بیشتری در گردش خواهد بود. این باعث می شود قیمت ها بالا برود. از جهتی سرمایه دیروز، امروز ارزش کمتری دارد.

هنگامی که یک بانک مرکزی به عنوان مثال، از طریق تسهیل کمی پول چاپ می کند، ممکن است تورم بیشتر یا حتی ابر تورم ایجاد شود. این نشان می‌دهد که قیمت‌ها به سرعت افزایش می‌یابند و مردم باید مقدار زیادی پول برای خرید کالاها و خدمات ضروری پرداخت کنند.

به عنوان شکل دیگری از سیاست پولی، نرخ‌های بهره می‌توانند مقدار پول در گردش را کاهش دهند تا عرضه پول کاهش یابد. این روند ممکن است رشد اقتصادی را افزایش دهد. همچنین می تواند به کاهش تورم و رشد اقتصادی کمتر منجر شود زیرا پول کمتری در دسترس است.

امروزه، CBDC ها نیز می توانند برای ایجاد سیاست پولی با تنظیم نرخ سود سپرده های ارز دیجیتال بانک ها در بانک مرکزی مورد استفاده قرار گیرند. در واقع، با کنترل عرضه یک CBDC، بانک مرکزی می تواند از آن به عنوان یک ابزار مستقیم برای سیاست پولی استفاده کند. علاوه بر این، بانک مرکزی می‌تواند نرخ‌های بهره را برای سپرده‌های خرده‌فروشی CBDC تعیین کند یا محدودیت‌هایی را برای تعداد CBDC‌های خرده‌فروشی که افراد یا شرکت‌ها دارند، اعمال کند که عملاً بر عرضه و تقاضای یک ارز و در نتیجه بر نرخ تورم آن تأثیر می‌گذارد.

چگونه می توان تعیین کرد که یک ارز دیجیتال تورمی یا ضد تورم است

ارزهای دیجیتال شکل نسبتا جدیدی از پول هستند و بسته به سیاست و طرح پولی می توانند تورمی inflationary یا تورم زا deflationary باشند. در خصوص یک ارز دیجیتال، باید پویایی عرضه، مشوق های تقاضا، کاربرد و حفظ ارزش و ثبات آن را به دقت بررسی کرد.

مکانیسم‌های پولی و پویایی عرضه توکن‌های تورمی و ضد تورمی پیامدهای مهمی برای کاربرد و ارزش آن‌ها دارد. اگر یک ارز دیجیتال عرضه ثابتی داشته باشد، تمایل به کاهش تورم دارد، زیرا در صورت افزایش تقاضا، ارزش آن احتمالاً با گذشت زمان افزایش می‌یابد.

در خصوص توکن های ضدتورمی، انگیزه نگهداری و کاهش هزینه‌ها بیشتر است که در نهایت منجر به افزایش کمیابی و پذیرش سریع‌تر توکن به‌عنوان ابزار ذخیره‌ ارزش می‌شود. این امر منجر به افزایش تدریجی قدرت خرید می شود. در نهایت، کاهش عرضه توکن سدی در برابر فشار تورمی ناشی از عوامل خارجی مانند سیاست‌های دولت یا رویدادهای اقتصادی است که منجر به تورم، ابرتورم یا رکود می‌شود.

اگر ارز دیجیتال عرضه متغیری داشته باشد، بسته به نرخ ایجاد کوین های جدید و سایر عوامل دخیل، می تواند تورمی یا ضد تورم باشد.

انعطاف‌پذیری توکن‌های تورمی نشان می‌دهد که نرخ تورم توکن را می‌توان به گونه‌ای تنظیم کرد که با نیازهای شرکت مطابقت داشته باشد، مانند انتشار توکن‌های جدید یا به هر دلیل دیگری که توسط توکنومیک شرکت مذکور مشخص شده است.

همچنین ذکر این نکته حائز اهمیت است که طبقه‌بندی یک ارز دیجیتال به عنوان تورمی یا کاهش‌دهنده تورم می‌تواند تابع دیدگاه‌های متفاوتی باشد. به عنوان مثال، طبقه بندی بیت کوین به عنوان ارز تورمی یا ضد تورم می تواند به عوامل متعددی بستگی داشته باشد. بیت کوین BTC به دلیل استخراج مداوم کوین های جدید و ادغام آنها در عرضه، تورمی در نظر گرفته می شود. با این حال، اقدامات ضد تورم، مانند هاوینگ اثرات تورمی را در طول زمان کاهش می دهد. این امر در مورد آلتکوین ها مانند اتر (ETH) نیز صدق می کند.

آینده پول

با ظهور ارزهای دیجیتال و کیف پول های کریپتو، پول همچنان به تکامل خود ادامه می دهد و به طور فزاینده ای غیرمتمرکز، دیجیتال و باز می شود. از سوی دیگر، دولت‌ها به شدت سرنوشت خود را با آینده پول مرتبط میدانند به این معنی که در آینده تلاش‌های بیشتری برای ایجاد حکومت سیاسی متمرکز و قوانینی در مورد استفاده از پول صورت خواهد گرفت.

پول تاریخچه طولانی دارد، بسیاری از ارزها در سراسر جهان دیگر به یک کالای فیزیکی یا ذخیره کالا وابسته نیستند. در عوض، پشتوانه آنها توانایی دولت برای مدیریت اقتصاد و کنترل تورم از طریق ارزهای فیات است. ارزش ارزهای فیات امروزه دیگر نه از کمیابی آنها بلکه از اعتماد افراد به مقامات مرکزی که پول را تولید می کنند ناشی می شود.

از زمان لغو استاندارد طلا، مشخص شد که ارزش و ثبات پول فیات می‌تواند تحت تأثیر تورم و عوامل دیگر، از جمله سیاست‌های پولی و مالی ضعیف و شیوه‌های بد مدیریتی آسیب ببیند. مسلماً، آینده پول با آینده نهادهای سیاسی ارتباط تنگاتنگی دارد. دولت و بانک های مرکزی به طور مستمر به دنبال ایفای نقشی حیاتی در ایجاد و تنظیم پول خواهند بود.

پول ناگزیر به تکامل خود ادامه خواهد داد و با ظهور روش‌های پرداخت جدید، از جمله ارزهای دیجیتال و کیف پول‌های دیجیتال، دیجیتالی‌تر می‌شود. مسلماً، استفاده از پول نقد همچنان رو به کاهش است، زیرا بسیاری از کشورها به جوامع بدون پول نقد تبدیل میشوند. نکته مهم این است که این تحول مداوم به سمت پول دیجیتالی دارای پیامدهای مهمی برای حفظ حریم خصوصی و امنیت است.

برای تضمین امنیت افراد، ممکن است اشکال جدیدی از مقررات پدیدار شود یا یک سیستم پولی جدید جایگزین سیستم موجود شود. گذشت زمان نشان خواهد داد که آیا ارزهای دیجیتال در کنار Web3 و  سیستم مالی غیرمتمرکز (DeFi) جدایی کامل از پول و قدرت نهادی را برای بشریت به ارمغان خواهد آورد یا خیر. در نهایت، چنین جدایی ممکن است منجر به یک اقتصاد بدون نیاز به اعتماد و شفاف شود.

ترجمه شده توسط مجله خبری نیپوتو